Postanowienie WSA w Szczecinie z dnia 27 marca 2019 r., sygn. II SA/Sz 262/19

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie : Przewodniczący sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. W. na pismo Rektora Uniwersytetu [...] z dnia [...] r. [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku awansowego postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W dniu 28 stycznia 2019 r. W. W. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie pismo zatytułowane "Skarga na decyzję z dnia [...] Rektora Uniwersytetu znak: [...]. W piśmie skarżący wniósł o uchylenie decyzji Rektora Uniwersytetu z dnia [...] r. i przekazanie Rektorowi do ponownego rozpatrzenia sprawy wniosku awansowego z dnia 21 maja 2018 r. zarzucając:

- obrazę przepisów prawa formalnego, polegającą na niezastosowaniu przepisów odnoszących się do właściwego kształtu decyzji administracyjnej, a w szczególności braku pouczenia o sposobie, terminie i organie odwoławczym, przez co naruszone zostało prawo do skutecznego dochodzenia uprawnienia do sprawiedliwego rozstrzygnięcia sprawy,

- obrazę przepisów postępowania polegające na niewskazaniu podstawy prawnej rozstrzygnięcia, przez co niemożliwym stało się poznanie przesłanek merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Skarżący podniósł, że w dniu [...] r. została wydana przez Rektora Uniwersytetu decyzja w sprawie rozpatrzenia wniosku awansowego złożonego w dniu 21 maja 2018 r. Decyzja ta nie zawiera podstawowych treści, jakie winno zawierać rozstrzygnięcie organu administracyjnego. Brak jest przede wszystkim oznaczenia, że jest to decyzja, brak jest w niej także podstawy prawnej, na jakiej Rektor Uniwersytetu oparł swoje rozstrzygnięcie, jak również brak jest samej sentencji, jak równie uzasadnienia, w którym organ I instancji wyjaśniłby, jakimi przesłankami kierował się podejmując swoje rozstrzygnięcie. W konsekwencji brak jest także stosownego pouczenia, co do sposobu, terminie, jak też organu, do którego odwołanie należałoby złożyć. Skarżący wyjaśnił dalej, że złożył wniosek o wszczęcie analogicznej procedury awansu, w oparciu o zalecenia JM Rektora [...] dotyczące zasad prowadzenia polityki kadrowej na [...] z dnia [...] r. oraz załączył opinię bezpośredniego przełożonego prof. zw. A. S.. Jego zdaniem, spełnia wszystkie wymagania odnośnie awansu zawodowego, co zostało wykazane we wniosku awansowym, nigdy też nie zostało zakwestionowane, natomiast potwierdzone zostało w opinii bezpośredniego przełożonego. Pomimo ponagleń w ciągu siedmiu miesięcy nie podjęto żadnej decyzji w przedmiocie awansu zawodowego. Wielokrotnie kierowane pisma z prośbą o informacje w przedmiocie wniosku awansowego pozostawiano konsekwentnie bez rozpatrzenia, nie informowano go jednocześnie o tym, nie wskazywano także żadnego dodatkowego terminu na jego rozpatrzenie. Monitowanie sytuacji nie dało żadnych rezultatów. Skarżący podkreślił, że w samym [...] przeprowadzono trzy postępowania awansowe w jednym tylko zakładzie w odniesieniu do pracowników ze stopniem dra habilitowanego. W tym stanie rzeczy wezwał Rektora [...] pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. do udzielenia odpowiedzi w przedmiocie wniosku awansowego z 21 maja 2018 r. i otrzymał decyzję z dnia [...] r. L.dz. R. [...] w dniu 17 stycznia 2019 r.