Wyrok WSA w Kielcach z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. II SA/Ke 331/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek, Asesor WSA Agnieszka Banach (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2020 r. sprawy ze skargi O.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 30 grudnia 2019 r. znak: [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego we wznowionym postępowaniu uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z 30 grudnia 2019 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach, po rozpatrzeniu odwołania O.N., utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Kielce z 13 sierpnia 2019 r. znak: [...] uchylającą w całości decyzję tego organu z 19 grudnia 2018 r. znak: [...] w sprawie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko J.P. i w to miejsce orzekającą o przyznaniu prawa do świadczenia wychowawczego na ww. dziecko na okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. w wysokości 500,00 zł miesięcznie, na okres od 1 maja 2019 r. do 30 września 2019 r. w wysokości 500,00 zł miesięcznie oraz o odmowie przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na ww. dziecko na okres od 1 stycznia 2019 r. do 30 kwietnia 2019 r.

Kolegium podkreśliło, że sprawa zakończona zaskarżoną decyzją prowadzona była w trybie nadzwyczajnym, jakim jest wznowienie postępowania, na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Organ odwoławczy ustalił, że w trakcie realizacji decyzji organu pierwszej instancji z 19 grudnia 2018 r., przyznającej skarżącej prawo do świadczenia wychowawczego na ww. dziecko na okres od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r., wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi pierwszej instancji.

Jak wskazało Kolegium, w toku postępowania dowodowego wszczętego na wniosek skarżącej z 8 października 2018 r. o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na syna, wnioskująca oświadczyła, że na jej dochód w 2017 r. złożyły się świadczenia rodzicielskie, dochód z zatrudnienia, zasiłku chorobowego wypłaconego przez ZUS w 2017 r. oraz alimenty od ojca dziecka w wysokości 500 zł, które następnie świadczone były w naturze przez ojca dziecka. W piśmie z 19 listopada 2018 r. pracodawca skarżącej zaświadczył, że była ona zatrudniona od 6 kwietnia 2017 r. do 31 października 2018 r. Skarżąca w oświadczeniu z 19 listopada 2018 r. podała, że dochód za 2017 r. pochodził z zatrudnienia na umowę zlecenie oraz ze świadczenia rodzicielskiego, które pobierała do kwietnia 2017 r. Na dzień składania oświadczenia skarżąca podała, że nie pracuje i nie jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy, zaś alimenty na dziecko, zgodnie z wyrokiem sądu, otrzymuje w naturze. Nie otrzymała stypendium, nie posiada gospodarstwa rolnego, na stałe mieszka w Kielcach, a o wszelkich zmianach poinformuje organ.