Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 października 2014 r., sygn. II SA/Wa 566/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Danuta Kania Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Janusz Walawski Protokolant - starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2014 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odprawy mieszkaniowej w związku z odejściem ze służby - oddala skargę -

Uzasadnienie

Skarżący D. B. pełnił zasadniczą służbę wojskową w okresie od [...] sierpnia 1995 r. do [...] czerwca 1997 r., po czym zawodową służbę wojskową od [...] czerwca 1997 r. do [...] października 2003 r. (łącznie 8 lat 1 miesiąc i 21 dni), a następnie od [...] października 2003 r. do [...] grudnia 2010 r. pełnił służbę w Straży Granicznej i nabył uprawnienia do emerytury policyjnej.

Pismem z dnia [...] września 2013 r. wniósł on o przyznanie mu odprawy mieszkaniowej w trybie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, uzasadniając to faktem, że został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, posiada łączną wysługę 18 lat i uprawnienia emerytalne, nigdy nie otrzymał decyzji o prawie zamieszkania w jakimkolwiek lokalu znajdującym się w zasobach WAM i jego stan rodzinny wynosi 4 osoby (on, żona i dwoje dzieci).

Dyrektor Oddziału Regionalnego w W. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 13 ust. 6 cytowanej już wyżej ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 ze zm.), odmówił przyznania D. B. odprawy mieszkaniowej w związku z odejściem ze służby. W uzasadnieniu podano, że nie zasługuje na uznanie pogląd, iż fakt ciągłości w różnych formacjach mundurowych, obejmujący także służbę wojskową, determinuje prawo do odprawy mieszkaniowej, wynikające z art. 23 cytowanej już wyżej ustawy. Prawo podmiotowe do zakwaterowania, a zatem i do odprawy mieszkaniowej, zostało określone w art. 69 ustawy pragmatycznej i tym samym wyłącznym podmiotem uprawnionym do odprawy mieszkaniowej jest żołnierz, zaś skarżący takiego statusu w dniu odejścia ze służby w Straży Granicznej nie posiadał. Wskazano również, że w dacie zwolnienia ze służby wojskowej skarżący miał 8 lat 1 miesiąc i 21 dni służby, a zatem nie przysługiwała mu emerytura wojskowa i podstawą zwolnienia było wypowiedzenie przez niego stosunku służbowego.