Wyrok SN z dnia 10 maja 2006 r. sygn. III KRS 3/06

1. Skierowanie sędziego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS na podstawie art. 70 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) jest czynnością dokonywaną w ramach stosunku służbowego, do której uprawniony jest prezes właściwego sądu.

2. Przez badanie, o którym mowa w art. 71 § 2 w związku z art. 70 § 2 Prawa o ustroju sądów powszechnych, należy rozumieć wszystkie rodzaje badań niezbędnych do oceny niezdolności do pełnienia obowiązków sędziego i wydania orzeczenia, w tym także konsultacje, które lekarz orzecznik ZUS uznał za konieczne.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Józef lwulski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2006 r. sprawy z odwołania Marii W. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 12 stycznia 2006 r. [...] w sprawie przeniesienia sędziego w stan spoczynku,

oddalił odwołanie.

Uzasadnienie

Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą [...] z dnia 12 stycznia 2006 r. na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm.) i art. 73 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) przeniosła w stan spoczynku Marię W. sędziego Sądu Rejonowego w Ł. W uzasadnieniu uchwały Krajowa Rada Sądownictwa wskazała, że sędzia w latach 2002-2004 korzystała z długotrwałych zwolnień lekarskich (odpowiednio - 56, 125 i 194 dni). W tej sytuacji kolegium Sądu Okręgowego Ł. zobowiązało prezesa tego Sądu do wystąpienia z wnioskiem do lekarza orzecznika ZUS o zbadanie, czy sędzia nie jest trwale niezdolna do pracy. Do przeprowadzenia badania potrzebne było wypełnienie przez badanego druku N-9. Wobec niewypełnienia druku, mimo ponawianych wezwań, Kolegium - uchwałą z dnia 10 listopada 2004 r. - wystąpiło do Krajowej Rady Sądownictwa o przeniesienie sędzi w stan spoczynku. W związku z tym wnioskiem przeprowadzono z sędzią w dniu 21 lutego 2005 r. rozmowę, w czasie której wyjaśniła ona przyczyny swego postępowania. Jej zdaniem, wszczęta przez kolegium procedura jest niezgodna z prawem. Kolegium powinno skierować ją na badania do lekarza orzecznika, który powinien ją wezwać. W związku z oświadczeniem sędzi, że podda się badaniu, prezes Sądu Okręgowego w Ł. zawarł stosowną umowę z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Lekarz-orzecznik ZUS uznał za konieczne uzupełnienie dokumentacji i skierował sędzię na badanie przez konsultanta psychologa. Próby doręczenia tego skierowania przez pracownika Sądu w miejscu zamieszkania sędzi oraz przez pocztę, okazały się bezskuteczne. Sędzia odmówiła przyjęcia korespondencji w miejscu pracy. Dopiero w dniu 2 czerwca 2005 r. sędzia odebrała pismo, a na zapytanie prezesa Sądu Okręgowego wyjaśniła, że nie stawiła się na badanie, gdyż wezwanie było niezgodne z prawem. Krajowa Rada Sądownictwa uznała, że stosownie do art. 71 § 2 Prawa o u.s.p., sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, jeżeli bez uzasadnionej przyczyny nie poddał się badaniu, o którym mowa w art. 70 § 2 tego Prawa. Wielomiesięczna absencja chorobowa sędzi uzasadniała skierowanie jej na badanie przez lekarza orzecznika ZUS. Konsultacja psychologiczna, którą lekarz ten uznał za nieodzowną stanowiła jeden z istotnych elementów tego badania. Stąd też niestawiennictwo na to badanie wypełnia dyspozycję art. 71 § 2 Prawa o u.s.p.