Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. I FSK 140/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Artur Mudrecki, Sędziowie NSA Ryszard Mikosz (sprawozdawca), Małgorzata Niezgódka - Medek, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektor Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 października 2006 r. sygn. akt I SA/Łd 797/06 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 27 lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości,

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 października 2006 r., sygn. akt I SA/Łd 797/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w związku z art. 134 § 1, art. 135, art. 152 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 27 lutego 2006 r., nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego L. z dnia 17 listopada 2005 r., nr [...], nadto zaś zasądził od organu drugiej instancji kwotę 1455,00 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Ostatnio wspomnianą decyzją - wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy wskutek uchylenia przez organ odwoławczy wcześniejszego rozstrzygnięcia - Naczelnik Urzędu Skarbowego określił J. L. w podatku od towarów i usług za okresy podatkowe od stycznia do grudnia 2001 r. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc.

W uzasadnieniu wyroku Sąd w pierwszej kolejności omówił przebieg dotychczasowego postępowania w sprawie. W tych ramach odnotował w szczególności, że poddane jego kontroli rozstrzygnięcie zapadło na podstawie ustaleń poczynionych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, z których wynikało, iż podatnik zaniżył kwotę przychodu wykazaną w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2001 r. W obszernym wywodzie Sąd zaprezentował ustalenia organów podatkowych, które doprowadziły je do konstatacji, iż kwota niezaewidencjonowanego przychodu wyniosła 29 268,90 zł. Ustalenia te dotyczyły przede wszystkim relacji pomiędzy ilością paliwa zużytego w przedsiębiorstwie transportowym J. L. a przychodem z tytułu świadczenia usług transportowych. Szczegółowe wątki z tym związane, ze względu na rozstrzygnięcie zawarte w wyroku będącym przedmiotem skargi kasacyjnej, jak i treść tej skargi można pozostawić na uboczu. Odnotowania wymaga jedynie, że w skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi pełnomocnik skarżącego zarzucił Dyrektorowi Izby Skarbowej w L., iż wydaną przezeń decyzją naruszył on art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), przepisy § 11 ust. 1-5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2001 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w związku z art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nadto zaś art. 122, art. 180, art. 181, art. 187 oraz art. 191 tej Ordynacji "poprzez zaniechanie obowiązku wyczerpującego zebrania materiału dowodowego", a także art. 210 § 1 i 4 Ordynacji, poprzez brak uzasadnienia faktycznego zaskarżonej decyzji "w zakresie wskazania przyczyn odmówienia wiarygodności dowodów". Z kolei zaś Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.