Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. IV SA/Wa 818/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie Sędzia WSA Kaja Angerman, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi K. S.A. w T. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru kary biegnącej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...] marca 2010 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, na zasadzie art. 138 §1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2009 r., którą w związku z treścią art. 304 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.) ustalono dla K. S.A. w T., zwanej dalej "Spółka" od dnia 1 stycznia 2005 r. nowy wymiar kary biegnącej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu w środowisku w porze dziennej w wysokości 286,61 zł zaś w porze nocnej w wysokości 970,00 zł.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

1. Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w [...] ustalił dla Spółki począwszy od dnia 1 stycznia 2005 r. wymiar kary biegnącej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu (w porze dziennej i nocnej) emitowanego z terenu oddziału Spółki w S.

2. W odwołaniu Spółka podniosła, iż decyzja organu pierwszej instancji oparta została na decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 1992 r. określającej dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do środowiska dla "K." w S. Decyzja Wojewody została wydana na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r., Nr 49, poz. 196 tj. ze zm.) uchylonej w październiku 2001 roku. Ponadto wskazane przedsiębiorstwo państwowe w S. już nie istnieje. Zatem decyzja w przedmiocie kary została wydana z rażącym naruszeniem prawa.