Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2007 r., sygn. III SK 5/07
Wydanie przez organ regulacyjny postanowienia zobowiązującego strony umowy o połączeniu sieci do zmiany warunków umowy w celu zapewnienia efektywnej konkurencji lub interoperacyjności sieci, nie jest niezbędnym warunkiem rozstrzygnięcia o zmianie tej umowy w decyzji (art. 83 ust. 2, art. 85 i 86 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, Dz.U. Nr 73, poz. 852 ze zm.).
Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Zbigniew Korzeniowski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2007 r. sprawy z odwołania Telekomunikacji Polskiej SA z siedzibą w Warszawie przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej z siedzibą w Warszawie z udziałem zainteresowanej Netii SA z siedzibą w Warszawie o ustalenie treści umów, na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2006 r. [...]
1) oddalił skargę kasacyjną,
2) zasądził od Telekomunikacji Polskiej SA z siedzibą w Warszawie na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt) oraz na rzecz Netia SA z siedzibą w Warszawie kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Warszawie-Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie Telekomunikacji Polskiej SA od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia 15 lutego 2002 r., zmieniającej postanowienia umowy o współpracy zawartej w dniu 1 września 1997 r. pomiędzy Netią Telekom Lublin SA i Telekomunikacją Polską SA.
Powyższy wyrok zaskarżyła apelacją Telekomunikacja Polska SA zarzucając naruszenie: 1) art. 65 § 2 k.c., przez błędną interpretację § 9 ust. 1 umowy o współpracy polegającą na przyjęciu, że powyższe postanowienie umowne nie dotyczy konkretnej koncesji wraz z zezwoleniem, a odnosi się w sposób generalny do uprawnień Netii Telekom Lublin SA i jej następcy Netii SA; 2) art. 106 w związku z art. 2 pkt 21 ustawy o podatku od towarów i usług, polegające na przyznaniu spółce Netia Telekom Lublin SA prawa wystawiania na rzecz Telekomunikacji Polskiej SA faktur dokumentujących usługę, której Netia w rzeczywistości nie świadczy, wobec czego faktura nierzetelnie dokumentuje zdarzenie gospodarcze; 3) art. 80 ust. 1 w związku z art. 150 ust. 1 w związku z art. 151 ustawy Prawo telekomunikacyjne z 2000 r., przez przyjęcie, że ustalenie wysokości stawek może odbywać się na podstawie § 9 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 9 września 1999 r., mimo że jako przepis wykonawczy do ustawy rozporządzenie to zachowało moc jedynie do 31 grudnia 2002 r.; 3) art. 316 § 1 k.p.c., przez uwzględnienie stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej decyzji, a nie w dniu wyrokowania; 4) art. 85 Prawa telekomunikacyjnego, przez przyjęcie, że wydanie postanowienia zobowiązującego strony umowy o połączeniu sieci do zmiany jej treści nie jest warunkiem koniecznym do wydania decyzji o zmianie takiej umowy.