Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 marca 2004 r., sygn. II SA/Lu 1678/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Asesor WSA Wiesława Achrymowicz (spr.), Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Protokolant ref. Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2004 r. sprawy ze skargi H. H. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, decyzją z dnia [...], nakazał H. H. rozbiórkę budynku garażowego, zlokalizowanego na działce numer [...], położonej w P. przy ul. [...]. W uzasadnieniu powołał się na ustalenie, że wskazany w osnowie decyzji obiekt budowlany o drewnianej konstrukcji obitej deskami z dwuspadową więźbą dachową pokrytą papą, wzniesiony został bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną, a co miało miejsce przed 1 stycznia 1995 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę. W tych okolicznościach odwołał się do wymogów rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /tekst jednolity: Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 140/, statuowanych w § 270 ust. 2 i § 233 w związku z § 274 ust. 1 i § 212 ust. 2. Na tej podstawie stanął na stanowisku, że ściana usytuowana w bezpośredniej bliskości granicy z działką sąsiednią winna być ścianą oddzielenia przeciwpożarowego, gdy obecnie tego wymogu nie spełnia, a zważywszy właśnie bezpośrednią bliskość granicy, nie jest możliwym jej wzniesienie. W konsekwencji odwołał się do unormowania art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane z dnia 24 października 1974 r., uzasadniającego nałożenie obowiązku rozbiórki, gdy jest to dyktowane względami bezpieczeństwa ludzi, mienia, w związku z art. 103 ust. 2 obecnie obowiązującego prawa budowlanego.