Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 101/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2009 r. sprawy ze skargi G. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz G. R. kwotę 786 zł (słownie: siedemset osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W zeznaniu PIT-36 za 2006 r. Skarżący - G.R. zdeklarował podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 8.452 zł oraz nadpłatę w kwocie 4.619,50 zł. Wnioskiem z 8 czerwca 2007 r. zwrócił się o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku w kwocie 9.252,70 zł. Wyjaśnił, że w okresie od 1 stycznia do 31 maja 2006 r. otrzymywał wynagrodzenie jako pilot pierwszy oficer zatrudniony przez W. w P. (polski oddział firmy węgierskiej - W.). Praca wykonywana była wyłącznie w komunikacji międzynarodowej. Ponieważ rzeczywisty zarząd firmy znajdował się na Węgrzech, opodatkowanie wynagrodzenia odbywało się w tym kraju, zgodnie z jego prawodawstwem. Natomiast 1 czerwca 2006 r. Skarżący zawarł umowę z W. w P. Od tego dnia zaliczki na podatek pobierane były zgodnie z prawem polskim i wpłacane do polskiego urzędu skarbowego.

Skarżący powołał się na art. 3 ust. 1 (nieograniczony obowiązek podatkowy) i art. 4a (obowiązek uwzględnienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), dalej: "u.p.d.o.f." oraz art. 91 Konstytucji RP, wywodząc pierwszeństwo zastosowania do opodatkowania jego dochodów postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Budapeszcie 23 września 1992 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 12, poz. 602 z późn. zm.), dalej: "Konwencja polsko-węgierska". W świetle wskazanego przez Skarżącego art. 15 ust. 3 tej Konwencji wynagrodzenia uzyskiwane z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym znajduje się miejsce rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa. Zdaniem Skarżącego sformułowanie "podlega opodatkowaniu tylko" w Umawiającym się Państwie nie pozwala drugiemu Umawiającemu się Państwu na dokonanie opodatkowania. Jest to tzw. metoda wyłączenia pełnego, nie zaś powszechnie stosowana metoda wyłączenia z progresją. Wynagrodzenie Skarżącego za okres od 1 stycznia do 31 maja 2006 r. nie powinno być zatem w Polsce ani opodatkowane, ani uwzględniane przy określaniu stopy procentowej. Nie powinien mieć zastosowania art. 24 Konwencji polsko-węgierskiej (postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania), dotyczący dochodów zwolnionych z opodatkowania, a nie z niego wyłączonych, jak to ma miejsce w przypadku dochodów z tytułu pracy najemnej w oddziale polskim firmy węgierskiej. W zeznaniu nie należało wykazywać dochodów z pracy w W. Oddział w Polsce, a jedynie dochody z pracy w W.