Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2000 r., sygn. V SA 2383/99

Nie jest uchodźcą ten, u którego jedynym powodem dezercji lub uchylania się od poboru jest niechęć do służby wojskowej lub obawa przed walką. Może on być jednak uchodźcą, jeśli dezercja lub uchylanie się od służby jest połączone z innymi poważniejszymi motywami, dla których opuścił on swój kraj lub przebywa poza jego granicami lub jeśli posiada powody w rozumieniu definicji, dla których obawia się prześladowania.

Mogą też istnieć przypadki, gdy konieczność wypełnienia obowiązku służby wojskowej może być jedynym powodem do ubiegania się o status uchodźcy np. gdy dana osoba może wykazać, że wypełnienie obowiązku służby wojskowej wymagałoby brania udziału w działaniach wojskowych sprzecznych z przekonaniami politycznymi, religijnymi lub moralnymi z powodu ważnych względów sumienia.

Szczerość przekonań politycznych, religijnych lub moralnych danej osoby lub względów sumienia przy odmowie służby wojskowej musi być ustalona przez dokładne zbadanie jej osobowości i motywów działania.