Wyrok SN z dnia 28 czerwca 1989 r., sygn. II CR 200/89

Umowy międzynarodowe w zakresie stosunków cywilnoprawnych, i rodzinnych mogą stanowić podstawę decyzji sądowej na równi z przepisami tzw. prawa wewnętrznego. Umowa międzynarodowa może być stosowana jedynie w relacji podmiotowej jej uczestników. Państwo, które nie przystąpiło do umowy międzynarodowej, nie może liczyć na to, że będzie odnosić korzyści z uregulowania w umowie międzynarodowej bez zachowania zasady wzajemności. W związku z tym nie ma znaczenia okoliczność, że w art. 10 protokołu zmieniającego konwencją z dnia 25 sierpnia 1924 r. o ujednostajnieniu niektórych zasad dotyczących konosamentów, sporządzonego w Brukseli dnia 23 lutego 1968 r. (Dz.U. z 1980 r. nr 14, poz. 48 i 49), jest mowa o tym, że postanowienia konwencji mają zastosowanie do każdego konosamentu.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 1989 r. sprawy ze skargi Polskich Linii Oceanicznych przeciwko Èeska Štatni Pojištovna w Pradze zastąpionej przez Komisariat Awaryjny PIHZ w Gdyni o uchylenie orzeczenia arbitrażowego Międzynarodowego Sądu Arbitrażowego dla Spraw Żeglugi Morskiej i Śródlądowej w Gdyni z dnia 30 czerwca 1987 r. Nr rep. 19/84 na skutek rewizji Komisariatu Awaryjnego w Gdyni od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 1988 r. I C 205/88 – oddalił rewizję i zasądził od Èeska Štatni Pojištovna w Pradze (Komisariat Awaryjny PIHZ w Gdyni) na rzecz Polskich Linii Oceanicznych 10.000 zł tytułem kosztów postępowania rewizyjnego.