Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Wstęp

Z początkiem 2021 r. polski ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje, które umożliwiają podatnikom wybór alternatywnej do zasad ogólnych metody opodatkowania. To szczególna formuła, wzorowana na modelu obowiązującym w Estonii, która ma stanowić przyjazną podatnikom, elastyczną, łatwą do stosowania formę opodatkowania. W założeniu było to rozwiązanie proinwestycyjne adresowane do mikro-, małych i średnich przedsiębiorców. Niestety, w pierwszej odsłonie estoński CIT okazał się rozwiązaniem zbyt restrykcyjnym, trudnym do zastosowania w znacznym stopniu ze względu na błędy legislacyjne.

W konsekwencji ten flagowy pomysł prorozwojowy Ministerstwa Finansów z końca 2020 r. nie przekonał do siebie podatników i w 2021 r. taki sposób opodatkowania wybrało, według informacji resortu finansów, niewiele ponad 300 firm. Biorąc pod uwagę niewielką popularność podatku od ryczałtu spółek (wówczas „kapitałowych”) w ramach Polskiego Ładu, czyli ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), resort finansów zaproponował dość daleko idące zmiany w przepisach normujących estoński CIT. Skutkiem tego w istotny sposób zmodyfikowane zostały zasady stosowania tej formy opodatkowania. Poszerzenie grupy podatników CIT, którzy mogą wybrać ten model rozliczania podatku dochodowego, spowodowało przede wszystkim zmianę normatywnej nazwy samego podatku (patrz: MF).