Interpretacje PIBR, KNA oraz KNF dotyczące nowej ustawy o biegłych rewidentach – część 2

21 czerwca 2017 r. weszła w życie ustawa z 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym. Ustawa wdraża do polskiego porządku prawnego przepisy dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniającej dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylającej dyrektywę Rady 84/253/EWG (z późn. zm.), a także rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 537/2014 w sprawie szczegółowych wymogów dotyczących ustawowych badań sprawozdań finansowych jednostek interesu publicznego. Ustawa zawiera przepisy, które umożliwiają stosowanie rozporządzenia, a także stanowią wykonanie opcji - dla krajów członkowskich - które są w nim zawarte.

W odpowiedzi na apel interesariuszy zarówno Polska Izba Biegłych Rewidentów (dalej „PIBR”), jak i Komisja Nadzoru Audytowego (dalej „KNA”) oraz Komisja Nadzoru Finansowego[1] (dalej „KNF”) przekazały na swoich stronach internetowych[2] wyjaśnienia (w formie stanowisk, komunikatów czy odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania) dotyczące zgłaszanych problemów.

W numerze 11 BGK wyjaśniliśmy m.in. kwestie związane z zawarciem umowy o badanie, okresem zawarcia umowy oraz co oznaczają usługi zabronione. W dalszej części prezentujemy, co oznacza system wewnętrznej kontroli jakości firmy audytorskiej.

1.1. System wewnętrznej kontroli jakości firmy audytorskiej

System wewnętrznej kontroli jakości, o którym mowa w art. 50 ust. 1 ustawy[3], powinien być ustanowiony zgodnie z krajowym standardem kontroli jakości i obejmować usługi atestacyjne zastrzeżone dla biegłego rewidenta (czynności rewizji finansowej), pozostałe usługi atestacyjne oraz usługi pokrewne. PIBR zwróciła jednocześnie uwagę, że krajowy standard kontroli jakości w całości oparty jest na MSKJ 1[4].

Istnieje spójność pomiędzy coroczną oceną systemu wewnętrznej kontroli jakości, o której mowa w art. 50 ust. 3 ustawy, oraz procesem nadzorowania systemu kontroli jakości, o których mowa w MSKJ 1 § 48. Zgodnie z ustawą celem corocznej oceny systemu wewnętrznej kontroli jakości jest możliwość przedstawienia propozycji rozwiązań poprawiających adekwatność i skuteczność tego systemu. Zgodnie z MSKJ 1 w ramach systemu wewnętrznej kontroli jakości firma audytorska ustanawia proces nadzorowania niezbędny do oceny, czy zasady i procedury ustanowione w ramach systemu kontroli jakości są przydatne, adekwatne, działają skutecznie i są przestrzegane w praktyce. Elementem tego procesu jest również wskazywanie rozwiązań naprawczych, jeśli są konieczne. Co istotne, ustawa wprowadza dodatkowy obowiązek przechowywania dokumentacji z corocznej oceny co najmniej przez pięć lat.