Transport drogowy: delegowanie kierowców po zmianach

19 sierpnia 2023 r. weszła w życie ustawa z 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym (Dz.U. poz. 1523; dalej: ustawa o delegowaniu kierowców), na którą czekało wielu pracodawców zatrudniających kierowców w branży transportowej – zarówno tych delegujących kierowców na terytorium RP z innych krajów, jak i polskich pracodawców. Przedsiębiorcy mieli dotychczas wiele pytań, a odpowiedzi na większość z nich próżno było szukać w obowiązujących do tej pory przepisach. Dynamicznie zmieniająca się rzeczywistość, a także swobodny przepływ osób oraz towarów i usług na terytorium Unii Europejskiej wymusiły jednak wprowadzenie odpowiednich regulacji, które odnosiłyby się do zatrudnienia kierowców, w tym ich wynagradzania i czasu pracy. Wychodząc naprzeciw postulatom przedsiębiorców, ustawodawca unijny opracował pakiet mobilności, którego celem jest unormowanie transportu drogowego na terenie Unii Europejskiej poprzez zmianę już obowiązujących przepisów w kluczowych dla firm transportowych aspektach, takich jak chociażby czas jazdy i odpoczynku oraz tachografy, delegowanie kierowców czy dostęp do rynku. Realizacją powyższego są z kolei odpowiednie akty unijne, które we właściwym zakresie regulują każdą z wymienionych kwestii i są sukcesywnie implementowane do krajowych porządków prawnych.

implementacja dyrektywy wdrożeniowej

Realizacja pakietu mobilności I

Ustawa o delegowaniu kierowców stanowi implementację dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1057 z 15 lipca 2020 r. ustanawiającej przepisy szczególne w odniesieniu do dyrektywy 96/71/WE i dyrektywy 2014/67/UE dotyczące delegowania kierowców w sektorze transportu drogowego oraz zmieniającej dyrektywę 2006/22/WE w odniesieniu do wymogów w zakresie egzekwowania przepisów oraz rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (Dz.Urz. UE z 2020 r. L 249, s. 49; dalej: dyrektywa wdrożeniowa).

Jak czytamy w uzasadnieniu do ustawy o delegowaniu kierowców, dyrektywa wdrożeniowa, obok rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 2020/1055 z 15 lipca 2020 r. zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, (WE) nr 1072/2009 i (UE) nr 1024/2012 w celu dostosowania ich do zmian w transporcie drogowym (Dz.Urz. z 2020 r. L 249, s. 17) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1054 z 15 lipca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących maksymalnego dziennego i tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu, minimalnych przerw oraz dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 165/2014 w odniesieniu do określania położenia za pomocą tachografów (Dz.Urz. UE z 2020 r. L 249, s. 1) stanowi jeden z elementów pakietu mobilności I. Wprowadzony został on dla udoskonalenia, uporządkowania i harmonizacji przepisów państw członkowskich UE w zakresie transportu drogowego, w tym w celu ułatwienia poprawy warunków pracy kierowców i warunków prowadzenia działalności przedsiębiorstw transportowych, które mają podstawowe znaczenie dla utworzenia bezpiecznego, efektywnego i społecznie odpowiedzialnego sektora transportu drogowego, w którym zostanie zapewniona niedyskryminacja i który będzie przyciągać wykwalifikowanych pracowników.