RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 83,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 479/92 z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie stosowania art. 85 ust. 3 Traktatu do pewnych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych pomiędzy kompaniami liniowymi („konsorcja”) (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2) Zgodnie z art. 81 ust. 3 Traktatu możliwe jest uznanie, że art. 81 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania do kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, które spełniają warunki ustanowione w art. 81 ust. 3.

(3) Zgodnie z art. 83 Traktatu postanowienia dotyczące stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu powinny być przyjęte w formie rozporządzenia lub dyrektywy. Zgodnie z art. 83 ust. 2 lit. b) Traktatu akt taki musi przewidywać szczegółowe zasady dotyczące stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu, mając na względzie potrzebę zapewnienia skutecznego nadzoru z jednej strony, oraz jak najdalej idące uproszczenie kontroli administracyjnej z drugiej strony. Zgodnie z art. 83 ust. 2 lit. d) Traktatu akt taki jest konieczny w celu właściwego rozgraniczenia funkcji Komisji i Trybunału Sprawiedliwości.

(4) Żegluga liniowa jest przemysłem kapitałochłonnym. Konteneryzacja wymaga współpracy i racjonalizacji. Dla żeglugi państw członkowskich konieczne jest uzyskanie efektu skali w celu skutecznego konkurowania na światowym rynku żeglugi liniowej.

(5) Porozumienia o wspólnym świadczeniu usług między kompaniami żeglugi liniowej w celu racjonalizacji ich działalności za pomocą uzgodnień technicznych, operacyjnych lub handlowych (określanych w środowisku żeglugowym jako konsorcja) mogą pomóc w zapewnieniu koniecznych środków dla zwiększenia wydajności usług żeglugi liniowej oraz promocji postępu technicznego i gospodarczego.

(6) Transport morski jest istotnym czynnikiem dla rozwoju handlu wspólnotowego a konsorcja mogą pełnić ważną rolę w tym względzie, biorąc pod uwagę specjalne cechy międzynarodowej żeglugi liniowej. Legalizacja tych porozumień jest środkiem, który może pozytywnie przyczynić się do poprawy konkurencyjności żeglugi we Wspólnocie.

(7) Użytkownicy usług żeglugowych świadczonych przez konsorcja mogą uczestniczyć w korzyściach wynikających z podwyższenia produktywności i usług dzięki m.in. regularności, obniżeniu kosztów w wyniku wyższego poziomu wykorzystania ładowności oraz lepszej jakości usług, wynikającej z unowocześnionych statków i sprzętu.

(8) Komisja powinna być uprawniona do uznania, w formie rozporządzenia, że postanowień art. 81 ust. 1 Traktatu nie stosuje się do określonych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, aby umożliwić przedsiębiorstwom współpracę w sposób, który jest ekonomicznie pożądany i nie wywołuje negatywnych skutków z punktu widzenia polityki konkurencji. Komisja, dzięki ścisłej i stałej współpracy z właściwymi władzami państw członkowskich, powinna być w stanie określić dokładnie zakres tych wyłączeń i powiązanych z nimi warunków.

(9) Konsorcja w żegludze liniowej są wyspecjalizowaną i złożoną formą wspólnego przedsiębiorstwa. Istnieje duża różnorodność porozumień ustanawiających konsorcja działających w różnych warunkach. Strony umowy konsorcjum często zmieniają zakres, działalność lub warunki działania konsorcjów. Komisja powinna więc być odpowiedzialna za zdefiniowanie konsorcjów, które powinny podlegać wyłączeniu grupowemu.

(10) W celu zapewnienia, aby warunki art. 81 ust. 3 Traktatu zostały spełnione, należy powiązać wyłączenia grupowe z warunkami w celu zapewnienia w szczególności, aby spedytorzy otrzymali sprawiedliwą część korzyści, a konkurencja nie została wyeliminowana,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Komisja może, w drodze rozporządzenia oraz zgodnie z art. 81 ust. 3 Traktatu, uznać, że art. 81 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania do określonych kategorii porozumień zawieranych między przedsiębiorstwami, decyzji związków przedsiębiorstw oraz praktyk uzgodnionych, które mają na celu promocję lub nawiązanie współpracy w zakresie wspólnego świadczenia usług transportu morskiego między kompaniami żeglugi liniowej w celu racjonalizacji ich działalności za pomocą uzgodnień technicznych, operacyjnych lub handlowych (konsorcja), z wyjątkiem ustalania cen.

2. Rozporządzenie przyjęte w zastosowaniu ust. 1 określa kategorie porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, do których ma zastosowanie, oraz określa warunki, przy których spełnieniu są one wyłączone z zakresu zastosowania art. 81 ust. 1 Traktatu zgodnie z ust. 3 tego artykułu.

Artykuł 2

1. Rozporządzenie przyjęte na podstawie art. 1 obowiązuje przez okres pięciu lat od daty jego wejścia w życie.

2. Rozporządzenie przyjęte na podstawie art. 1 może zostać uchylone lub zmienione w przypadku istotnej zmiany okoliczności związanych z faktami, które leżały u podstaw jego wydania.

Artykuł 3

Rozporządzenie wydane na podstawie art. 1 może zawierać przepis, który stanowi, że rozporządzenie stosuje się ze skutkiem retroaktywnym do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, które obowiązywały w dniu wejścia w życie takiego rozporządzenia pod warunkiem że są one zgodne z warunkami ustanowionymi w tym rozporządzeniu.

Artykuł 4

Rozporządzenie wydane na mocy art. 1 może zastrzegać, że zakaz zawarty w art. 81 ust. 1 Traktatu nie stosuje się, przez okres określony w rozporządzeniu, do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych istniejących w dniu 1 stycznia 1995 r., do których art. 81 ust. 1 stosuje się z racji przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji i które nie spełniają warunków określonych w art. 81 ust. 3. Jednakże niniejszego artykułu nie stosuje się do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych, które w dniu 1 stycznia 1995 r. były objęte art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG.

Artykuł 5

Przed wydaniem rozporządzenia określonego w art. 1 Komisja publikuje jego projekt, aby umożliwić wszystkim zainteresowanym osobom i organizacjom zgłoszenie uwag w terminie ustalonym przez Komisję, nie krótszym niż jeden miesiąc.

Artykuł 6

Przed opublikowaniem projektu rozporządzenia i przed jego przyjęciem w zastosowaniu art. 1 Komisja skonsultuje się z Komitetem Doradczym ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących, określonym w art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (⁴).

Artykuł 7

Rozporządzenie (EWG) nr 479/92 zmienione aktami, o których mowa w załączniku II zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 lutego 2009 r.

ZAŁĄCZNIK I

Uchylone rozporządzenie i lista jego kolejnych zmian

(określone w art. 7)

ZAŁĄCZNIK II

TABELA KORELACJI