RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 84 ust. 2,

uwzględniając zmieniony projekt Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

dnia 12 lipca 1992 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie liberalizacji kabotażu morskiego i jego skutków ekonomicznych i społecznych;

zgodnie z art. 61 Traktatu swoboda w świadczeniu usług w branży transportu morskiego ma podlegać postanowieniom tytułu dotyczącego transportu;

zniesienie ograniczeń w świadczeniu usług transportu morskiego w obrębie Państw Członkowskich jest niezbędne dla ustanowienia rynku wewnętrznego; rynek wewnętrzny obejmować będzie obszar, na którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i środków finansowych;

swoboda świadczenia usług powinna mieć zastosowanie w transporcie morskim w obrębie Państw Członkowskich;

beneficjentami tej swobody powinni być armatorzy Wspólnoty eksploatujący statki zarejestrowane i pływające pod banderą Państwa Członkowskiego, bez względu na to, czy posiada ono linię brzegową, czy nie;

swoboda ta zostanie rozszerzona na statki zarejestrowane w Euros, po przyjęciu tego rejestru;

w celu uniknięcia zakłóceń w konkurencji, armatorzy Wspólnoty korzystający ze swobody w celu świadczenia usług kabotażowych powinni stosować się do wszystkich warunków świadczenia usług kabotażowych w Państwie Członkowskim, w którym zarejestrowane są ich statki; armatorzy Wspólnoty eksploatujący statki zarejestrowane w Państwie Członkowskim, którzy nie mają prawa wykonywania kabotażu w tym państwie, powinni jednak korzystać z przepisów niniejszego rozporządzenia przez okres przejściowy;

wprowadzenie tej swobody powinno następować stopniowo i niekoniecznie musi uwzględniać w ten sam sposób wszystkie rodzaje takich usług, biorąc pod uwagę charakter niektórych usług specjalnych i rozmiary starań, jakie niektóre gospodarki Wspólnoty przedstawiające różne stopnie rozwoju będą musiały czynić;

wprowadzenie usług publicznych pociągające za sobą niektóre prawa i zobowiązania wobec zainteresowanych armatorów może być usprawiedliwione w celu zapewnienia należytego funkcjonowania regularnego transportu na wyspy, z wysp i między wyspami, pod warunkiem, niedyskryminacji z powodu narodowości lub stałego miejsca zamieszkania;

powinny zostać przyjęte przepisy pozwalające na podjęcie środków ochronnych w zakresie silnie zaburzonego rynku transportu morskiego lub w razie wystąpienia na tym rynku krytycznej sytuacji; w tym celu powinno się wprowadzić odpowiednie procedury podejmowania decyzji;

uwzględniając potrzebę zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego i możliwych dostosowań w świetle doświadczeń, Komisja powinna składać sprawozdania z wprowadzania niniejszego rozporządzenia w życie i w razie potrzeby przedkładać dodatkowe propozycje,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Od dnia 1 stycznia 1993 r. swobodę w świadczeniu usług transportu morskiego w obrębie Państwa Członkowskiego (kabotażu morskiego) mają ci armatorzy Wspólnoty, których statki są zarejestrowane i pływają pod banderą Państwa Członkowskiego, pod warunkiem, że statki te spełniają wszystkie warunki wykonywania kabotażu w tym Państwie Członkowskim, łącznie ze statkami zarejestrowanymi w Euros, po przyjęciu tego rejestru przez Radę.

2. W drodze odstępstwa, stosowanie przepisu ust. 1 wymagającego, aby statki te spełniały wszystkie warunki świadczenia usług kabotażowych w Państwie Członkowskim, w którym są one w tym czasie zarejestrowane, zostaje tymczasowo zawieszone do dnia 31 grudnia 1996 r.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1. „usługi transportu morskiego w obrębie Państwa Członkowskiego (kabotaż morski)” oznaczają usługi świadczone za wynagrodzeniem i obejmują zwłaszcza:

a) kabotaż kontynentalny: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między portami położonymi na terenie kontynentu lub głównego terytorium jednego i tego samego Państwa Członkowskiego bez zawijania na wyspy;

b) przybrzeżne usługi dostawcze: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między jakimkolwiek portem Państwa Członkowskiego i instalacjami lub budowlami położonymi na szelfie kontynentalnym tego Państwa Członkowskiego;

c) kabotaż wyspowy: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między:

- portami położonymi na kontynencie a jedną lub więcej wyspami jednego i tego samego Państwa Członkowskiego;

-. portami położonymi na wyspach jednego i tego samego Państwa Członkowskiego;

Zarówno Ceuta jak i Melilla są uważane za porty położone na wyspach.

2. „armator Wspólnoty” oznacza:

a) obywatele Państw Członkowskich prowadzący działalność w Państwie Członkowskim zgodnie z prawem tego państwa i prowadzące działalność transportu morskiego;

b) spółki transportu morskiego założone zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, których siedziba i miejsce rzeczywistego zarządzania spółką znajduje się w Państwie Członkowskim;

lub

c) obywatele Państwa Członkowskiego prowadzący działalność poza Wspólnotą lub spółki prowadzące działalność transportu morskiego założone poza Wspólnotą i zarządzane przez obywateli Państwa Członkowskiego, jeżeli ich statki są zarejestrowane i pływają pod banderą Państwa Członkowskiego zgodnie z jego prawem.

3. „zamówienie na usługi publiczne” oznacza umowę zawartą miedzy właściwymi władzami Państwa Członkowskiego i armatorem Wspólnoty w celu świadczenia społeczeństwu odpowiednich usług transportowych.

Zamówienie na usługi publiczne może obejmować zwłaszcza:

- usługi transportowe spełniające ustalone normy ciągłości, regularności, zdolności przewozowej i jakości,

- dodatkowe usługi transportowe,

- usługi transportowe według określonych stawek i podlegające specjalnym warunkom, zwłaszcza dla pewnych kategorii pasażerów lub na określonych trasach,

- dostosowanie usług do aktualnych wymagań.

4. „zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych” oznaczają zobowiązania, jakich zainteresowany armator Wspólnoty, jeżeli brałby on pod uwagę swój interes gospodarczy, nie przyjąłby lub nie przyjąłby w takim samym zakresie lub na takich samych zasadach;

5. „poważne zaburzenia na wewnętrznym rynku transportowym” oznaczają pojawienie się na tym rynku specyficznych dla tego rynku trudności, które:

- mogą prowadzić do poważnych i potencjalnie długotrwałych nadwyżek podaży nad popytem,

- są spowodowane lub uległy pogorszeniu przez działania kabotażu morskiego, i

- stwarzają poważne zagrożenie dla finansowej stabilności i przetrwania znaczącej liczby armatorów Wspólnoty,

pod warunkiem, że prognozy krótko- i średnioterminowe dla tego rynku nie wskazują na jakiekolwiek istotne i długotrwałe polepszenie sytuacji.

Artykuł 3

1. W przypadku statków wykonujących kabotaż kontynenetalny i statków wycieczkowych, odpowiedzialność za wszystkie sprawy dotyczące ich załogi spoczywać będzie na państwie, w którym dany statek jest zarejestrowany (państwo bandery), za wyjątkiem statków o wielkości mniejszej niż 650 gt, kiedy mogą być stosowane warunki państwa przyjmującego.

2. W przypadku statków wykonujących kabotaż wyspowy, odpowiedzialność za wszystkie sprawy dotyczące ich załogi spoczywać będzie na państwie, w którym dany statek wykonuje usługi transportu morskiego (państwo przyjmujące).

3. Jednakże od dnia 1 stycznia 1999 r. dla statków towarowych powyżej 650 gt wykonujących kabotaż wyspowy, kiedy dany rejs następuje po lub przed rejsem do lub z innego państwa, odpowiedzialność za wszystkie sprawy dotyczące ich załogi spoczywać będzie na państwie, w którym dany statek jest zarejestrowany (państwo bandery).

4. Komisja dokładnie zbada ekonomiczne i społeczne skutki liberalizacji kabotażu wyspowego i przedłoży Radzie sprawozdanie najpóźniej do dnia 31 grudnia 1996 r.

Na podstawie tego sprawozdania Komisja przedstawi Radzie propozycję, która będzie mogła zawierać regulacje przepisów o obywatelstwie załogi ustalonych w ust. 2 i 3 tak, aby ostateczny system został przyjęty przez Komisję w odpowiednim czasie i przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Artykuł 4

1. Państwo członkowskie może udzielać zamówień na usługi publiczne lub nakładać obowiązek świadczenia usług publicznych jako warunek prowadzenia usług kabotażowych, na spółki żeglugowe uczestniczące w świadczeniu regularnych usług na, z i między wyspami. Zawsze wtedy, gdy państwo członkowskie udziela zamówień na usługi publiczne lub nakłada obowiązek świadczenia usług publicznych, postępować będzie, stosując zasadę niedyskryminowania wobec armatorów Wspólnoty.

2. Przy nakładaniu obowiązku świadczenia usług publicznych Państwa Członkowskie ograniczone są do wymagań dotyczących obsługiwanych portów, regularności rejsów, ich ciągłości, częstotliwości, zdolności do świadczenia tych usług, stawek opłat i załogi statku.

Tam, gdzie ma to zastosowanie, wynagrodzenie za zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych musi być osiągalne dla wszystkich armatorów Wspólnoty.

3. Istniejące zamówienia na usługi publiczne mogą pozostawać w mocy aż do czasu wygaśnięcia danej umowy.

Artykuł 5

1. W przypadku poważnych zaburzeń na rynku transportu wewnętrznego spowodowanych liberalizacją kabotażu Państwo Członkowskie może zwrócić się do Komisji o przyjęcie środków ochronnych.

Po konsultacjach z innymi Państwami Członkowskimi Komisja podejmie w ciągu 30 dni roboczych po otrzymaniu odpowiedniego wniosku od Państwa Członkowskiego, tam gdzie to stosowne, decyzję w sprawie przyjęcia środków ochronnych. Środki takie mogą obejmować czasowe wyłączenie danego obszaru z obowiązywania przepisów niniejszego rozporządzenia, nieprzekraczające 12 miesięcy.

Komisja poinformuje Radę i Państwa Członkowskie o każdej decyzji podjętej w sprawie środków ochronnych.

Jeżeli po upływie trzydziestu dni roboczych Komisja nie podejmie decyzji w tej sprawie, to zainteresowane Państwo Członkowskie jest upoważnione do stosowania środków, o jakie się zwróciło, aż do czasu podjęcia decyzji przez Komisję.

W nagłych przypadkach Państwa Członkowskie mogą jednak przyjąć jednostronnie stosowne środki tymczasowe, które mogą pozostać w mocy przez okres nie dłuższy niż trzy miesiące. W takim przypadku Państwa Członkowskie muszą niezwłocznie poinformować Komisję o przyjęciu takich środków. Komisja może unieważnić te środki lub zatwierdzić je bez zmian, bądź wprowadzić do nich zmiany do czasu podjęcia ostatecznej decyzji zgodnie z akapitem drugim.

2. Komisja może również przyjąć środki ochronne działając z własnej inicjatywy, po konsultacjach z Państwami Członkowskimi.

Artykuł 6

1. W drodze odstępstwa wyłącza się czasowo obowiązywanie niniejszego rozporządzenia w stosunku do następujących rodzajów morskich usług transportowych prowadzonych w rejonie Morza Śródziemnego i wzdłuż wybrzeży Hiszpanii, Portugalii i Francji:

- usługi statków wycieczkowych do dnia 1 stycznia 1995 r.,

- transport towarów strategicznych (ropa naftowa, produkty pochodzące z ropy naftowej i woda pitna) do dnia 1 stycznia 1997 r.,

- usługi statków mniejszych niż 650 gt do dnia 1 stycznia 1998 r.,

- usługi statków pasażerskich i promów regularnych linii do dnia 1 stycznia 1999 r.

2. W drodze odstępstwa wyłącza się czasowo do dnia 1 stycznia 1999 r. obowiązywanie niniejszego rozporządzenia w stosunku do kabotażu wykonywanego w rejonie Morza Śródziemnego oraz kabotażu dotyczącego archipelagów Wysp Kanaryjskich, Azorów i Madery, wysp Ceuta i Melilla, wysp Francji wzdłuż wybrzeża atlantyckiego i francuskich departamentów zamorskich.

3. Z uwagi na spójność społeczno-gospodarczą odstępstwo, o którym mowa w ust. 2, jest rozszerzone na Grecję do dnia 1 stycznia 2004 r. dla regularnych usług pasażerskich oraz promowych prowadzonych statkami mniejszymi niż 650 gt.

4. [1] Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 1 akapit drugi zamówienia publiczne na usługi udzielone przed datą przystąpienia Chorwacji mogą dalej obowiązywać do dnia 31 grudnia 2016 r.

5. [2] Na zasadzie odstępstwa od art. 1 ust. 1 do dnia 31 grudnia 2014 r. usługi statków wycieczkowych wykonywane między portami chorwackimi przez statki o wyporności mniejszej niż 650 ton brutto są zarezerwowane dla statków zarejestrowanych w Chorwacji i pływających pod banderą Chorwacji, obsługiwanych przez spółki transportu morskiego ustanowione zgodnie z prawem chorwackim, których siedziba i miejsce rzeczywistego zarządzania znajdują się w Chorwacji.

6. [3] Na zasadzie odstępstwa od art. 1 ust. 1 i na okres przejściowy obowiązujący do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja może – na uzasadniony wniosek państwa członkowskiego – zadecydować w terminie 30 dni roboczych od otrzymania stosownego wniosku, że statki korzystające z odstępstwa określonego w ust. 5 niniejszego artykułu nie będą wykonywać usług wycieczkowych między portami znajdującymi się na pewnych obszarach państw członkowskich innych niż Chorwacja, w przypadku gdy zostanie wykazane, że wykonywanie tych usług poważnie zakłóca funkcjonowanie wewnętrznego rynku transportu na danych obszarach lub grozi takim zakłóceniem. Jeżeli w terminie 30 dni roboczych Komisja nie podejmie żadnej decyzji, zainteresowane państwo członkowskie będzie upoważnione do stosowania środków ochronnych do chwili podjęcia decyzji przez Komisję. W sytuacji nadzwyczajnej dane państwo członkowskie może jednostronnie przyjąć stosowne środki tymczasowe, które nie mogą obowiązywać przez okres dłuższy niż trzy miesiące. Państwa członkowskie niezwłocznie informują o tym Komisję. Komisja może uchylić te środki lub je potwierdzić do chwili podjęcia ostatecznej decyzji. Państwa członkowskie są o tym informowane.

Artykuł 7

Do spraw objętych niniejszym rozporządzeniem stosuje się art. 56 Traktatu.

Artykuł 8

Bez naruszenia postanowień Traktatu dotyczących prawa do prowadzenia działalności gospodarczej i przepisów niniejszego rozporządzenia osoba świadcząca usługi transportu morskiego może, w takim celu, czasowo prowadzić działalność w Państwach Członkowskich, w których jest ona już prowadzona, na tych samych warunkach, jakie wprowadzone są przez to państwo dla jego własnych obywateli.

Artykuł 9

Przed przyjęciem przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia, Państwa Członkowskie przeprowadzą konsultacje z Komisją. Poinformują one Komisję o wszystkich przyjętych w tej sprawie środkach.

Artykuł 10

Do dnia 31 grudnia 1995 r. Komisja złoży Radzie sprawozdanie z wprowadzania niniejszego rozporządzenia w życie, a następnie składać będzie w tej sprawie sprawozdania co dwa lata i, gdy to właściwe, przedstawi wszelkie niezbędne propozycje.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 grudnia 1992 r.