Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie reguluje dodatkowe wymagania dotyczące znakowania obuwia, przeznaczonego do sprzedaży konsumentom, ze względu na rodzaj materiałów, z których zostały wykonane jego części.

§ 2.[Definicja obuwia] 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obuwiu, należy przez to rozumieć produkty posiadające spody, przeznaczone do ochrony lub okrycia kończyn dolnych, a także części obuwia, o których mowa w § 5 ust. 1, sprzedawane osobno.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do produktów wymienionych w dziale 64 sekcja XII rozporządzenia nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. zmieniającego załącznik l do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 281 z 30.10.2003).

§ 3.[Inne definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) skóra – materiał pochodzący z naturalnej skóry zwierzęcej, z oryginalną strukturą włóknistą, wyprawiony w sposób zapewniający odporność na gnicie, z zachowaną lub usuniętą sierścią albo wełną; skórą jest również materiał wyprodukowany ze skóry łupanej na warstwy lub dzielonej na segmenty przed lub po wyprawieniu; jeżeli skóra zawiera powłokę kryjącą, grubość tej powłoki nie może być większa niż 0,15 mm; skórą nie są materiały wykonane z rozdrobnionej mechanicznie lub chemicznie skóry naturalnej, przy zastosowaniu lub bez stosowania środka wiążącego;

2) skóra pokryta – skórę, której powierzchnia jest pokryta powłoką o grubości większej niż 0,15 mm, stanowiącej jednak nie więcej niż 1/3 całkowitej grubości skóry;

3) materiał włókienniczy – wszystkie produkty w stanie surowym, półobrobionym, półwytworzonym, wytworzonym, półwykończonym lub wykończonym, które składają się wyłącznie z włókien przędnych, niezależnie od zastosowanego procesu ich mieszania lub łączenia;

4) inny materiał – materiał niewymieniony w pkt 1–3;

5) piktogram – symbol graficzny;

6) wierzch – zewnętrzną część obuwia, okrywającą kończynę dolną ponad podstawą stopy, połączoną ze spodem;

7) podszewka z wyściółką – zespół elementów stanowiących wnętrze obuwia;

8) spód – zespół elementów obuwia znajdujących się pod stopą podlegających zdzieraniu i przytwierdzonych do wierzchu.

§ 4.[Wyłączenie stosowania przepisów rozporządzenia] Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do obuwia:

1) używanego;

2) będącego zabawką;

3) ochronnego, stanowiącego środek ochrony indywidualnej (osobistej);

4) zawierającego azbest, którego zasady znakowania określają odrębne przepisy.

§ 5.[Oznakowanie części obuwia] 1. Oznakowania wymagają następujące części obuwia:

1) wierzch;

2) podszewka z wyściółką;

3) spód.

2. Przy oznakowaniu podszewki z wyściółką, w przypadku gdy obuwie nie posiada podszewki odrębnej od wierzchu, należy podać informację o rodzaju materiału, z którego wykonano wierzch.

3. Przy oznakowaniu podszewki z wyściółką, w przypadku gdy obuwie nie posiada odrębnej wyściółki, należy podać informację o rodzaju materiału, z którego wykonano spód.

4. Oznaczenia słowne i piktogramy części obuwia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 6.[Materiał wykonania obuwia] 1. Oznakowanie powinno informować, z jakiego materiału wykonano części obuwia.

2. Materiał, o którym mowa w ust. 1, może być oznaczony jako: skóra, skóra pokryta, materiał włókienniczy albo inny materiał, pod warunkiem że stanowi on co najmniej:

1) 80 % powierzchni wierzchu;

2) 80 % powierzchni podszewki z wyściółką;

3) 80 % całości spodu.

3. Jeżeli żaden z rodzajów materiałów nie stanowi co najmniej 80 % części obuwia, należy podać informację o dwóch podstawowych rodzajach materiałów, z których wykonano tę część.

4. Przy ustalaniu proporcji rodzajów materiałów, z których został wykonany wierzch, nie uwzględnia się elementów ozdobnych i wzmacniających, w szczególności klamerek lub naszywek na kostkach.

5. Oznaczenia słowne i piktogramy rodzajów materiałów, z których wykonano części obuwia, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 7.[Forma oznakowania obuwia przeznaczonego dla konsumentów] 1. Oznakowanie obuwia przeznaczonego dla konsumentów wykonuje się w szczególności w formie: stempli, wytłoczeń, druków, wszywek, naszywek, naklejek lub tasiemek, trwale przymocowanych do obuwia.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, należy umieścić co najmniej na jednej sztuce obuwia z każdej pary, w sposób trwały i łatwo dostępny. Napisy i piktogramy powinny być odpowiedniej wielkości, tak aby zapewnić możliwość odczytania ich przez konsumenta. Oznakowanie nie może wprowadzać konsumenta w błąd.

3. Oznakowanie powinno być wykonane w taki sposób, aby nie brudziło i nie uszkadzało obuwia, części ciała i rzeczy stykających się z nim.

§ 8.[Sposób oznakowania] 1. Oznakowanie wykonuje się przez umieszczenie łącznie piktogramów lub oznaczeń słownych części obuwia oraz piktogramów lub oznaczeń słownych rodzajów materiałów, z których części obuwia zostały wykonane.

2. Oznaczenia słowne sporządza się w języku polskim.

§ 9.[Informacja o znaczeniu piktogramów] Informację o znaczeniu piktogramów podaje się do wiadomości konsumentów w każdym punkcie sprzedaży, przez umieszczenie jej w miejscu widocznym i swobodnie dla nich dostępnym.

§ 10.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.²⁾

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 19 października 2004 r. (poz. 2409)

Załącznik nr 1

OZNACZENIA SŁOWNE l PIKTOGRAMY CZĘŚCI OBUWIA

Załącznik nr 2

OZNACZENIA SŁOWNE I PIKTOGRAMY RODZAJÓW MATERIAŁÓW, Z KTÓRYCH WYKONANO części OBUWIA