Postanowienie NSA z dnia 25 lipca 1990 r., sygn. SA/Gd 180/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Wyrok NSA z dnia 25 lipca 1990 r., sygn. SA/Gd 521/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Brak jest podstaw do przyjęcia, że Sąd Wojewódzki jest samodzielnym podmiotem własności gruntu państwowego, którym może jedynie zarządzać jako statio fisci w sposób określony w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/.

Wyrok NSA z dnia 25 lipca 1990 r., sygn. SA/Kr 567/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Możliwość zbycia udziału we wspólnocie gruntowej lub leśnej zależy od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek określonych w art. 27 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169; zm. Dz.U. 1972 nr 49 poz. 317/.

Wyrok NSA z dnia 23 lipca 1990 r., sygn. SA/Wr 1313/89

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Tylko wybudowanie nowej ulicy wywołuje obowiązek udziału właścicieli nieruchomości przy niej położonych w kosztach budowy, w postaci tzw. opłat adiacenckich. Modernizacja ulicy - bez względu na zakres robót - nie stwarza takiego obowiązku /par. 1 ust. 2 pkt 3 i par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wysokości udziału w kosztach

Wyrok NSA z dnia 19 lipca 1990 r., sygn. III SA 452/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

W myśl art. 365 par. 1 Kpc prawomocne orzeczenie wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe. Dopóki prawomocne postanowienie sądu rejonowego stwierdzające zasiedzenie nieruchomości nie zostanie uchylone, nabycie własności w tej formie nie może być kwestionowane i pociąga - w myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1989 r. o podatku od spadków i darowizn

Wyrok NSA z dnia 16 lipca 1990 r., sygn. II SA 307/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

1. Zastosowanie wymienionej w art. 207 par. 2 pkt 2 Kpa podstawy uchylenia przez Sąd zaskarżonej decyzji, wydanej w zwykłym trybie postępowania administracyjnego, może nastąpić, z uwagi na wyłącznie kasacyjne uprawnienia Sądu, tylko wówczas, gdy istnienie tej podstawy na etapie postępowania sądowego ze skargi na decyzję jest niewątpliwe i bezsporne. 2. Zawarte w art. 189 Kpa określenie "z tych samych

Wyrok NSA z dnia 12 lipca 1990 r., sygn. SA/Gd 511/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Istota podwyżek stawki bazowej sprowadza się do uwzględnienia w wysokości czynszu okoliczności podwyższającej standard mieszkania. Dotyczy to także instalacji centralnego ogrzewania, niezależnie od tego kto opłaca palacza i nabywa niezbędny opał.

Wyrok NSA z dnia 11 lipca 1990 r., sygn. III SA 451/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

1. Zamieszczenie dotacji w budżecie nie stanowi podstawy roszczenia osób trzecich wobec państwa, w tym także osób, którym te dotacje zostały przyznane, ponieważ nie stanowią one wierzytelności, a jeżeli nie służy roszczenie to wierzytelność nie istnieje. 2. Przyznana podatnikowi dotacja budżetowa nie jest wierzytelnością podatnika wobec Skarbu Państwa, z której możliwe byłoby - na podstawie art. 28

Wyrok NSA z dnia 10 lipca 1990 r., sygn. SA/Wr 391/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Przebudowa lokalu prowadząca do istotnej zmiany w jego strukturze powierzchni oznacza brak możliwości "powrotu do poprzednio zajmowanego lokalu" w rozumieniu art. 48 ust. 3 zdanie 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ ze wszystkimi konsekwencjami jakie dla takiej sytuacji ustanawiają przepisy tej ustawy.

Postanowienie NSA z dnia 6 lipca 1990 r., sygn. II SA 472/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Wyrok NSA z dnia 6 lipca 1990 r., sygn. II SA 290/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Do czasu ustalenia zainteresowanej osoby kandydatem na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej i ustalenia ceny jej sprzedaży w trybie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ - nie może być mowy o zaliczeniu wartości mienia

Postanowienie NSA z dnia 4 lipca 1990 r., sygn. III SA 395/87

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Stosownie do art. 407 Kpc w związku z art. 211 Kpa skargę o wznowienie postępowania sądowego wnosi się w terminie miesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Skargę o wznowienie postępowania skarżący wniósł po terminie do jej wniesienia.

Wyrok NSA z dnia 3 lipca 1990 r., sygn. SA/Wr 229/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Decydując o sprzedaży konkretnej nieruchomości rolnej, stanowiącej enklawę w pasie gruntów rolnych jednego rolnika, organy administracji państwowej winny w szczególności rozważyć wszelkie przesłanki zarówno subiektywne jak i obiektywne przemawiające za ustaleniem określonego jej nabywcy zwłaszcza w wypadku, gdy jednym z kandydatów jest rolnik, którego grunty graniczą bezpośrednio ze zbywaną działką

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 78/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Jeżeli od bezprawnego opuszczenia zakładu karnego upłynął okres 6 miesięcy, a faktycznego miejsca pobytu nadal nie można ustalić, wówczas istnieje podstawa wymeldowania przewidziana w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 302/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

W świetle art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego można nie tylko decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy, ale także decyzję "kierownika organu nadrzędnego", która uchylając pierwszoinstancyjną decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy prowadzi do utrzymania przez stronę statusu pracownika

Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 137/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Obowiązek podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w wyroku sądu administracyjnego, ciążący na organie orzekającym /art. 209 Kpa/, może być wyłączony tylko w wypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego, a także po wzruszeniu wyroku w drodze rewizji nadzwyczajnej.

Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 1990 r., sygn. III SA 283/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Sprowadzone z zagranicy przez skarżącą spółkę marynarki, przeznaczone do dalszej odsprzedaży w kraju, nie są środkami przeznaczonymi do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych. Sprowadzone marynarki stanowiły przedmiot działalności spółki, a nie środki do prowadzenia

Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 1990 r., sygn. I SA 352/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Uregulowanie zawarte w art. 208 Kpa wyłącza możliwość orzekania o zwrocie kosztów na rzecz innych stron procesu sądowego niż strona skarżąca i od innego podmiotu niż organ administracji, który wydał zaskarżoną decyzję ostateczną.

Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1990 r., sygn. SA/Gd 398/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Bezrobotny, dla którego nie było propozycji odpowiedniej pracy, prawo do zasiłku nabywa wprawdzie po upływie 7 dni od zarejestrowania, jednakże zasiłek przysługuje mu od dnia zarejestrowania / art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./.

Postanowienie NSA z dnia 21 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 601/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Na mocy art. 54 ustawy z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym /Dz.U. nr 14 poz. 102 ze zm./ w związku z art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201 ze zm./ w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy, nawiązanego w drodze mianowania, pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadach

Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 1990 r., sygn. SA/Ka 221/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Wpis na listę adwokatów z jednoczesnym wyznaczeniem siedziby wykonywania zawodu adwokata nie rodzi obowiązku dla zespołu adwokackiego, mieszczącego się w miejscowości, w której wyznaczono siedzibę, do przyjęcia w poczet członków danego zespołu adwokata składającego wniosek w tej sprawie.

Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 1990 r., sygn. SA/Kr 243/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Przepis par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1987 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 23 poz. 131/ rozciągający przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niepodatkowe należności budżetowe jednostek

Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 18/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Określony w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ obowiązek zameldowania się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby od dnia zamieszkania pod tym adresem nie wyznacza domniemania, że osoba nie zameldowana pod tym adresem faktycznie tam nie mieszka.

Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 1990 r., sygn. SA/Ka 265/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Plan rozmieszczenia zespołów adwokackich, adwokatów i aplikantów adwokackich zawiera normy o charakterze wewnętrznym - funkcjonujące z woli ustawodawcy w obrębie zawodowego samorządu adwokackiego, którego organy są jednocześnie powołane do uznania ustaleń danego planu za wiążące, jak też ewentualnego wprowadzenia wyjątków od dyrektyw planu. W żadnym wypadku organy adwokatury /samorządu adwokackiego