Zespół czynności podejmowanych przez właściwe organy w ramach przepisów zawartych w rozdziale 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ dotyczy procesu planowania przestrzennego - tworzenia planów zagospodarowania przestrzennego jako aktów prawnych powszechnie obowiązujących na danym obszarze, przy czym czynności takie są pozbawione cech indywidualnej
Umowa o przekazanie gospodarstwa jest czynnością cywilnoprawną i nie służy od niej skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Czy cięcie rękawów foliowych otrzymywanych z produkcji fabrycznej na serwetki śniadaniowe przy pomocy określonych urządzeń oraz ich opakowanie i metkowanie przez osobę fizyczną posiadającą zezwolenie na wykonywanie rzemiosła/m.in. w zakresie wytwarzania artykułów z tworzyw sztucznych/, stanowi wykonywanie gospodarczej działalności wytwórczej o charakterze rzemieślniczym w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy
1. Z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 sierpnia 1983 r. w sprawie zatrudniania absolwentów /Dz.U. nr 53 poz. 234/ oraz zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie szczegółowego trybu udzielania, spłaty, umarzania i refundacji kredytu bankowego na zagospodarowanie /M.P. nr 39 poz. 232/ nie wynika, aby udzielenie kredytu przewidzianego w par. 36
Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 29 lipca 1981 r. w sprawie zagospodarowania zbędnych suszarń, strychów i innych pomieszczeń w budynkach stanowiących własność Państwa /M.P. nr 19 poz. 182/ nie przewiduje wydawania decyzji uprawniającej do dokonania adaptacji takich pomieszczeń na cele mieszkalne.
1. Błędne nazwanie przez organ administracji państwowej postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji ostatecznej - decyzją nie zmienia charakteru prawnego tego aktu jako postanowienia. 2. Nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej o wstrzymaniu wykonania decyzji ostatecznej, choćby nawet taki akt administracyjny organ błędnie
Zaskarżone rozstrzygnięcie władz uczelnianych nie mają charakteru aktu administracyjnego zewnętrznego, lecz są wyrazem "władztwa zakładowego" rozumianego jako suma uprawnień tych organów w stosunku do użytkowników /studentów/ w związku z ich korzystaniem z zakładu administracyjnego jakim jest szkoła wyższa. Zgodnie bowiem z unormowaniami zawartymi w przepisach ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie
1. Błędne przeświadczenie jednostki gospodarki uspołecznionej, że nie jej, lecz jej organowi nadrzędnemu, przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego, nie daje podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia skargi na zasadzie art. 168 par. 1 Kpc /art. 204 par. 2 Kpa/. 2. Jakkolwiek art. 135 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ przewiduje
Jeżeli w sprawie podlegającej załatwieniu w drodze decyzji rozstrzygnięcia organu administracji nazwane zostało błędnie postanowieniem, ale odpowiada ono istocie decyzji administracyjnej, rozstrzygnięcie takie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
1. Stroną w postępowaniu o ustalenie kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej może być tylko osoba, która zgłosiła zamiar nabycia przeznaczonej do sprzedaży państwowej nieruchomości rolnej albo zamiaru takiego nie zgłosiła, ale zgłosiłaby gdyby o przeznaczeniu do sprzedaży określonej nieruchomości wiedziała w stosownym czasie. 2. Nie mogą być stronami w sprawie osoby, które nie mają zamiaru
Żądanie przedstawienia przez jedną ze stron postępowania administracyjnego dowodu, który pozwoli orzec o istocie sprawy nie posiada cech decyzji, o których mowa w art. 104 par. 2 Kpa.
1. Z art. 28 Kpa wcale nie wynika by autorowi, który nie jest redaktorem lub wydawcą, służył w sprawach dotyczących postępowania o zgodę na rozpowszechnianie, przymiot strony, posiadającej "interes prawny lub obowiązek". "Interes prawny", którego istnienie warunkuje przyznanie osobie przymiotu strony w określonej sprawie, musi bezpośrednio dotyczyć sfery prawnej podmiotu. Brak bezpośredniości wpływu
Nie można przyjąć aby sprawa taryfy składek za obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne krajowców dewizowych w ruchu zagranicznym należała do kategorii spraw, o których mowa w art. 196 par. 1 Kpa zastrzeżonych do rozpoznania przez sąd administracyjny.
1. Par. 2 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych z dnia 21 marca 1983 r. w sprawie wykonywania robót na cele publiczne przez osoby wpisane do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy /Dz.U. nr 17 poz. 81/ określa wymogi, jakie powinno spełniać "wezwanie" organu administracji państwowej skierowane do osoby mającej stawić się w danym miejscu i czasie celem wykonania
1. Decyzje Ministra Sprawiedliwości wydane w związku z art. 47 ust. 2 prawa o adwokaturze na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego mogą być zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skoro bowiem są to decyzje w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, a kategoria rzeczowa spraw, których dotyczą, mieści się w art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa, to takie wyłączenie musiałoby wynikać
1. Organy administracji państwowej, lub sprawujące funkcje administracji państwowej, nie są legitymowane do zaskarżania w trybie procesowym decyzji organów rozpoznających środki prawne od ich rozstrzygnięć, gdyż nie są stroną postępowania. 2. Wprawdzie w myśl art. 29 Kpa stronami mogą być państwowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne i to nawet nie mające osobowości prawnej, jednakże w
Czy w przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji wydanej w sprawie lokalowej, w której postępowanie zostało wszczęte przed dniem 1 marca 1983 r. a uchylenie /stwierdzenie nieważności/ nastąpiło po tym dniu, ponowne rozpatrzenie sprawy przez organ administracji państwowej powinno w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe
Skarżący nie jest w sprawie i nie mógłby być stroną uprawnioną do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ostateczną decyzję Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk. W kwestii tej nie obowiązują bowiem przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, gdyż została ona uregulowana w sposób szczególny /art. 11 ustawy o kontroli publikacji i widowisk/. Mianowicie w wydanej - zgodnie z upoważnieniem
Decyzja Rady Państwa odmawiająca zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, kodeks postępowania administracyjnego nie ma bowiem zastosowania przed organami władzy państwowej.
Art. 208 jednoznacznie określa na czyją rzecz i w jakich okolicznościach sąd administracyjny orzeka zwrot kosztów postępowania. Nie mogą więc mieć w tym zakresie zastosowania przepisy art. 351 Kpc, gdyż przepisy postępowania cywilnego z mocy art. 211 Kpa mają zastosowanie jedynie do spraw nie unormowanych w dziale VI Kodeksu postępowania administracyjnego.
1. Społeczny Komitet Osiedlowy nie posiada legitymacji do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skargę taką stosownie do przepisu art. 197 pkt 2 Kpa może wnieść organizacja społeczna, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, zaś w tym postępowaniu w sprawie dotyczącej innej osoby, w świetle obecnie obowiązujących przepisów, prawo udziału w postępowaniu administracyjnym
Niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na decyzję o odmowie mianowania aplikantem sądowym.
