Od rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron /art. 15 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 38 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż w takiej sprawie brak jest decyzji o jakiej mowa w art. 104 Kpa.
Nie może być przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego sprawa, która w drugiej instancji została ostatecznie załatwiona orzeczeniem w formie postanowienia.
Skarga na zwłokę w załatwieniu sprawy /art. 216 par. 1 Kpa/, wniesiona przez stronę po wydaniu i doręczeniu jej decyzji, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 i art. 207 par. 6 w związku z art. 216 par. 5 Kpa/, gdy zaś decyzja została wydana po wniesieniu skargi, przed jej rozpoznaniem przez ten sąd, postępowanie sądowe podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe
Żądanie ustalenia, że powód spełnia warunki nabycia praw członka ZBoWiD nie jest sprawą cywilną i nie podlega rozpoznaniu przez sąd powszechny.
W razie kilkakrotnego uchylenia wyroków sądu pierwszej instancji, w wydaniu przez ten sąd każdego kolejnego wyroku nie może brać udziału sędzia uczestniczący w składzie, który wydał którykolwiek z uchylonych wyroków.
W razie zawarcia przez strony w sprawie z zakresu prawa pracy ugody na posiedzeniu wyznaczonym dla przeprowadzenia czynności wyjaśniających sędzia przeprowadzający te czynności bez udziału ławników władny jest uznając zawarcie ugody ze względu na jej treść za dopuszczalne wydać na tym posiedzeniu postanowienie o umorzeniu postępowania.
Czy podatnik traci uprawnienia do ulgi podatkowej z tytułu inwestycji polegającej na nabyciu stacji trafo-słupowej oraz na wybudowaniu linii napowietrznej, transformatora i przyłącza napowietrznego do warsztatu rzemieślniczego przez to, że z mocy prawa stały się one własnością Państwa /zakładu energetycznego/?
Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 27 stycznia 1972 r. w sprawie wyłączenia gruntów z państwowego gospodarstwa leśnego i włączenia gruntów do tego gospodarstwa /Dz.U. nr 5 poz. 28/ w par. 5 i par. 7 jest pełną regulacją sposobu postępowania dotyczącego zmiany uprawy leśnej na inny rodzaj użytkowania i wyłączenia na rzecz innego podmiotu tych gruntów w rozumieniu uszczuplenia
1. Stosownie do art. 149 par. 1 i 3 Kpa wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia, a odmowa wznowienia - w drodze decyzji. Organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji postępowania zwyczajnego, staje się organem I instancji przy wznowieniu postępowania i nie może skorzystać z art. 134 Kpa, określającego uprawnienia organu odwoławczego do stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia
Skierowanie przez stronę do naczelnego organu administracji państwowej podania o wzruszenie decyzji ostatecznej wszczyna postępowanie w trybie nadzoru i stanowi, przewidzianą w art. 199 par. 3 Kpa bezwzględną przeszkodę rozpatrzenia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Orzeczenia Kolegiów do spraw wykroczeń nie są decyzjami w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, albowiem postępowanie w sprawach o wykroczenia toczy się według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, środki zaś zaskarżania tych orzeczeń wskazują przepisy art. 77-99 tego kodeksu.
1. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 231 par. 3 Kodeksu cywilnego nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. 2. Skarga na decyzję organu odwoławczego uchylającego decyzję organu I instancji o oddaniu na podstawie art. 231 par. 3 Kc działki budowlanej w wieczyste użytkowanie i umorzeniu postępowania pierwszej instancji podlega oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Roszczenie rzemieślnika o odszkodowanie dochodzone od spółdzielni rzemieślniczej z tytułu bezprawnego wykluczenia z członkostwa nie jest sprawą z zakresu prawa pracy (art. 459 i 476 k.p.c.) i nie korzysta z ustawowego zwolnienia od opłat sądowych na podstawie art. 263 k.p. w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
Umorzenie postępowania w sprawie o zniesienie wspólnośc1 majątkowej między małżonkami z powodu śmierci jednego z małżonków (art. 446 k.p.c.) jest dopuszczalne wtedy, gdy powód (powódka) nie domaga się zniesienia wspólności z datą wsteczną.
Orzeczenia /opinie/ o jakości towaru, wydawane przez rzeczoznawców do spraw jakości mięsa i wędlin, a także orzeczenia branżowej komisji do spraw jakości mięsa, nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 lub art. 105 Kpa i nie mogą być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wszczęcie postępowania w celu zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji organu administracji państwowej, powoduje tylko czasowe ograniczenie prawa wniesienia w takiej sprawie skargi do sądu administracyjnego (art. 196 § 2, art. 199 § 3 k.p.a.). Zainteresowany bowiem może wnieść do sądu skargę na decyzje kończącą postępowanie prowadzone w trybie nadzoru i wyczerpującą tok instancji (art
Sądem właściwości ogólnej w sprawach przeciwko PZU jest sąd siedziby jednostki organizacyjnej tego Zakładu, właściwej do załatwienia sprawy odszkodowania lub świadczenia (art. 60 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych Dz. U. Nr 45, poz. 242).
Jeżeli strona, która mogła liczyć się z obowiązkiem poniesienia kosztów sądowych, bez ważnego powodu nie wykorzystała w całości lub w części swoich możliwości zarobkowych, to przy rozpoznawaniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych należy przyjąć, że stan majątkowy i dochody strony są takie, jakie miałaby ona, gdyby w pełni wykorzystała swoje możliwości zarobkowe.
Uwzględnienie wniosku spółdzielni o wpis do rejestru w wypadku określenia terenu jej działania w statucie w szerszym stopniu, niż uczynił to centralny związek w oświadczeniu o celowości założenia spółdzielni, wymaga stwierdzenia w drodze stosownego postępowania dowodowego braku podstaw do zajęcia stanowiska wyrażonego w oświadczeniu tego związku. W takim wypadku sąd rejestrowy obowiązany jest również
Artykuł 36 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60), według którego właściwy organ administracji państwowej orzeka o przywróceniu samowolnie naruszonego pasa drogowego do stanu poprzedniego, ma zastosowanie tylko w wypadku naruszenia pasa drogi publicznej w znaczeniu wynikającym z art. 1 w związku z art. 2 ust. 1 ustawy. Rozpoznanie sprawy o naruszenie posiadania
