Wyrok Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 17 września 2007 r. - Republika Francuska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-240/04., sygn. T-240/04

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI(pierwsza izba w składzie powiększonym)

z dnia 17 września 2007 r.(*)

Europejska Wspólnota Energii Atomowej - Inwestycje - Przekazanie Komisji projektów inwestycyjnych - Sposoby realizacji - Rozporządzenie (Euratom) nr 1352/2003 - Brak uprawnienia Komisji - Artykuły 41-44 EWEA - Zasada pewności prawa

W sprawie T‑240/04

Republika Francuska, początkowo reprezentowana przez F. Alabrune’a, G. de Bergues’a, C. Lemaire’a i E. Puisais’go, a następnie przez G. de Bergues’a i S. Gasri, działających w charakterze pełnomocników,

strona skarżąca,

popierana przez

Republikę Federalną Niemiec, reprezentowaną przez C.­D. Quassowskiego oraz A. Tiemann, działających w charakterze pełnomocników,

oraz

Królestwo Belgii, początkowo reprezentowane przez D. Haven, następnie przez M. Wimmera, wreszcie przez A. Hubert, działających w charakterze pełnomocników, wspieranych przez J.F. De Bocka, avocat,

interwenienci,

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez M. Patakię, działającą w charakterze pełnomocnika,

strona pozwana,

mającej za przedmiot stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (Euratom) nr 1352/2003 z dnia 23 lipca 2003 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1209/2000 ustalające procedury przekazywania określone w art. 41 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Dz.U. L 192, str. 15),

SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH(pierwsza izba w składzie powiększonym),

w składzie: J.D. Cooke, prezes, R. García‑Valdecasas, I. Labucka, M. Prek i V. Ciucă, sędziowie,

sekretarz: K. Pocheć, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 16 maja 2007 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Ramy prawne

1       Artykuł 41 EWEA stanowi:

„Osoby i przedsiębiorstwa prowadzące działalność przemysłową wymienioną w załączniku II do niniejszego traktatu przekazują Komisji projekty inwestycyjne dotyczące nowych instalacji, wymiany lub przebudowy istniejących; rodzaj i zakres projektów, które należy przedłożyć wyznacza się według kryteriów określonych przez Radę na wniosek Komisji.