Wyrok SN z dnia 7 maja 2015 r., sygn. II CNP 57/14

Niepodobna przyjąć, że wyrok sądu u podłoża którego legł pogląd, iż ciężar długu celnego powinien ponieść ten, kto go spowodował, podpada pod pojęcie "orzeczenia niezgodnego z prawem" na gruncie przepisów art. 424¹ i nast. k.p.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)

SSN Marian Kocon (sprawozdawca)

SSN Maria Szulc

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2015 r., skargi M. H. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 28 marca 2013r., wydanego w sprawie z powództwa "S." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przeciwko M.H. o zapłatę,

oddala skargę.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 28 marca 2013 r. zmienił wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 6 września 2012 r. i zasądził od pozwanego M. H. na rzecz powodowej spółki S. kwotę 70314,64 zł tytułem zwrotu uiszczonego długu celnego.

Sąd Okręgowy ustalił, że pozwany przewoźnik nie dostarczył przewożonego towaru, objętego procedurą tranzytu wspólnotowego, do urzędu celnego przeznaczenia. Inaczej mówiąc, pracownicy przewoźnika usunęli ten towar spod dozoru celnego, w rozumieniu art. 203 ust. 1 w.k.c. Powstał dług celny (art. 203 w.k.c.). Niemiecki organ celny wynikającą z tego długu kwotę określił na 16130,17 Euro, którą obciążył głównego zobowiązanego, czyli powoda (art. 96 ust. 1 w.k.c.). Powód uiścił tę kwotę, która w złotych wyniosła 70314,64.