Przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ wprowadzające właściwość organów samorządu terytorialnego w sprawach o podział nieruchomości weszły w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i dotyczą właściwości organów samorządowych do orzekania w sprawach podziału nieruchomości w postępowaniu zwykłym, będącym w toku /art. 233 ustawy/ lub wszczętym po 1 stycznia
Przy odsprzedaży nieruchomości nabytej od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie art. 42 ustawy z 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, Skarbowi Państwa nie przysługuje ustawowe prawo pierwokupu z art. 29 ust. 4 tej ustawy.
Przed wniesieniem skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, wydanej na podstawie art. 157 par. 3 Kpa strona winna skorzystać ze środka prawnego przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa.
Organy sołectwa nie mogą uczestniczyć w postępowaniu koncesyjnym prowadzonym na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96 ze zm./.
Skarb Państwa nie mógł przekształcić w posiadanie władztwa nad objętą w zarząd nieruchomością opuszczoną (art. 1 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich Dz.U. Nr 13, poz. 87) przed upływem terminu dziesięciu lat oznaczonego w art. 34 ust. 1 lit. a dekretu.
Artykuł 71 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ daje właściwemu organowi uprawnienie do ustalenia, innego niż ustawowy, terminu zapłaty opłaty rocznej. Realizacja tego uprawnienia może nastąpić przez złożenie odpowiedniego oświadczenia woli, a nie w trybie postępowania administracyjnego.
Właściwy do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji wydanych w pierwszej instancji przez kierownika urzędu rejonowego przed dniem 1 stycznia 1998 r. w sprawie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości jest - z mocy art. 157 par. 1 w związku z art. 17 pkt 2 Kpa - właściwy wojewoda.
Zgodnie z art. 124 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ jeżeli założenie lub przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacyjnej, a także nadziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń uniemożliwia właścicielowi
Skoro wybudowanie wspólnej instalacji kanalizacyjnej wewnętrznej nastąpiło na podstawie porozumienia wnioskodawcy i właścicieli działek sąsiednich, to powstały spór związany z likwidacją tej instalacji podlega rozpoznaniu na podstawie przepisów Prawa cywilnego. Przepisy tego prawa byłyby podstawą rozstrzygnięcia powstałego sporu również wówczas, gdyby zgody wnioskodawcy nie było. W każdym z tych przypadków
Według art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ trwały zarząd jest prawną formą władania nieruchomością jedynie przez państwową lub komunalną jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej. Oznacza to, że ta forma władania nie odnosi się do osób fizycznych, które posiadaną nieruchomość mogą uzyskać w użytkowanie wieczyste w drodze
Sama zabudowa gruntu, i to nawet gdyby przesądzała o istnieniu roszczenia z art. 231 § 1 kc, nie uzasadnia jeszcze zwolnienia od przeprowadzenia przetargu na podstawie art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. 1985 r. Nr 22, poz. 99 ze zm.) w sytuacji, w której grunt był przedmiotem sprzedaży, a nie umowy przeniesienia za wynagrodzeniem
Wybór osoby do zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu gminy nie jest aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej.
Odszkodowanie za przejęte nieruchomości musi się nierozłącznie wiązać z aktem wywłaszczenia, mającym swoje podstawy w przepisach obowiązującego prawa. Jeśli brak jest w danym stosunku prawnym zgodnego z przepisami prawa aktu wywłaszczenia, trudno mówić o przesłankach pozytywnych do orzeczenia odszkodowania. Obowiązek organu administracji państwowej do orzeczenia odszkodowania, musi wynikać z prawa
1. Możliwość stwierdzenia granicy na podstawie decyzji organu administracji wyłącza dopuszczalność jej ustalenia w sprawie o rozgraniczenie według ostatniego spokojnego stanu posiadania. 2. Decyzja administracyjna o rozgraniczeniu traci moc wiążącą w części objętej żądaniem przekazania sprawy sądowi, natomiast w części nie objętej tym żądaniem staje się ostateczna. Przedmiotem osądu w takiej sytuacji
