Uchwała SN z dnia 10 listopada 2005 r. sygn. III CZP 80/05

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Tadeusz Domińczyk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Józef Frąckowiak

SSN Antoni Górski

Protokolant Bożena Nowicka

w sprawie z powództwa Bogusławy K.

przeciwko Rzeszowskiemu Zakładowi Energetycznemu S.A. w R.

o zapłatę,

po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym

w dniu 10 listopada 2005 r.,

zagadnienia prawnego przedstawionego

przez Sąd Okręgowy w Krośnie

postanowieniem z dnia 17 maja 2005 r.,

„Czy rozpoznanie sprawy o odszkodowanie za korzystanie przez Zakład Energetyczny z cudzej nieruchomości, w formie usytuowania na tej nieruchomości słupów linii energetycznej w oparciu o uprawnienie wynikające z art. 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (Dz. U. Nr 28 poz. 256 z 1950 r.) - należy do drogi sądowej ?”

podjął uchwałę:

Rozpoznanie sprawy o należność za korzystanie przez Zakład Energetyczny z urządzenia zainstalowanego na cudzej nieruchomości, w wykonaniu uprawnienia określonego w art. 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (jedn. tekst Dz.U. z 1954 r. Nr 32, poz.185), należy do drogi sądowej.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2004 r. Sąd Rejonowy w Brzozowie zasądził od pozwanego Zakładu Energetycznego S.A. w R. na rzecz powódki Bogusławy K. 1.577,10 zł tytułem należności za bezumowne korzystanie z dwóch działek, na których pozwany Zakład eksploatuje zainstalowane tam urządzenia energetyczne w postaci słupów, transformatora i napowietrznej linii energetycznej. Według ustaleń Sądu Rejonowego, wymienione urządzenia wzniesione zostały w roku 1969, czyli w okresie realizacji postanowień ustawy z dnia 6 lipca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (tj. Dz. U. z 1954 r., Nr 32, poz. 135 ze zm.) - dalej zwaną w skrócie: „u.op.e.w.io.” Usytuowanie wskazanych urządzeń ogranicza uprawnienia właścicielskie powódki i czyni pozwany Zakład posiadaczem zależnym obu działek. Powołując się na przepisy art. 230 i 224 § 1 i 2 k.c. Sąd Rejonowy przyjął, że w okolicznościach stanu faktycznego sprawy powódce należy się wynagrodzenie w kwocie 210,28 zł w stosunku rocznym, a za cały okres od daty nabycia działek, tj. od 30 czerwca 1997 r., w wysokości zasądzonej.