Wyrok SN z dnia 11 maja 2000 r. sygn. III RN 162/99
Dopuszczalna jest droga sądowa w sprawie z powództwa adwokata przeciwko izbie adwokackiej o ustalenie nieistnienia należności z tytułu składek członkowskich, wynikających z przynależności do samorządu adwokackiego.
Adwokat wykonujący zawód indywidualnie, który nabył prawo do zniżki w opłacaniu składki na ubezpieczenie społeczne w 50 procent nie zachowuje uprawnienia do tej ulgi na podstawie art. 63 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. 123 poz. 776/.
Organizowanie i prowadzenie aplikacji jest ustawowym obowiązkiem rady izby notarialnej (art. 73 Prawa o notariacie - Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r., Dz.U. Nr 22, poz. 91 ze zm.) i żaden z przepisów Prawa o notariacie nie przewiduje instytucji zawieszenia wykonania tego obowiązku ani też nie upoważnia żadnego z organów samorządu notarialnego do wprowadzenia zakazu przeprowadzania naboru na aplikację
Organy samorządu notarialnego nie są uprawnione do nakładania obowiązków prawnych na Ministra Sprawiedliwości.
Za szczególnie uzasadniony wypadek, w którym strona przegrywająca sprawę w instancji, może być obciążona kosztami tylko częściowo (art. 102 KPC), można uznać sytuację, gdy wysokość wykazanych kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym mieści się w granicach wyznaczonych przez § 15 ust. 4 pkt 1 w związku z § 3 ust. 1, § 6 i § 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia
Wynagrodzenie radcy prawnego nie może być niższe od przewidzianego na stanowisku głównego specjalisty, jeżeli w przepisach płacowych obowiązujących u danego pracodawcy jest przewidziane takie stanowisko (art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.).
Krajowa Rada Notarialna jest organem właściwym do rozpoznania zażalenia strony na postanowienie rady izby notarialnej w przedmiocie wyrażenia opinii, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 22, poz. 91 ze zm.).
Kasacja wniesiona przez adwokata ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych, nie zawierająca przytoczenia podstaw kasacyjnych bądź ich uzasadnienia, nie jest 'udzieleniem pomocy prawnej' w rozumieniu § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. Nr 154, poz. 1013 ze zm.), za którą
Przepisy art. 1 ust. 1, art. 4 i art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.) nie są przeszkodą w wypowiedzeniu radcy prawnemu warunków pracy z zaproponowaniem innego stanowiska.
Orzeczenie sądu dyscyplinarnego uznające radcę prawnego za winnego przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.) powinno zawierać określenie naruszonego przepisu prawa.
Krajowa Rada Komornicza może ustalić uprawnienie członków tej Rady do ryczałtu za udział w posiedzeniach.
Nie jest dopuszczalne świadczenie pomocy prawnej na rzecz osób fizycznych przez radcę prawnego, wykonującego zawód w ramach spółki z o.o. i pozostającego z nią w stosunku pracy, także w okresie jednego roku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 75, poz. 471 ze zm.).
Za złożenie odpowiedzi na kasację, adwokatowi lub radcy prawnemu przysługuje opłata według stawki przewidzianej za sporządzenie i wniesienie kasacji (§ 15 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych - Dz.U. Nr 154, poz. 1013).