Stosownie do art. 41 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, jeżeli nieruchomość /w całości lub części/ stanie się dla państwowej jednostki organizacyjnej zbędna, to organ administracji może stwierdzić wygaśnięcie zarządu. Dobór kryteriów, którymi należy kierować się przy wydaniu takiego rozstrzygnięcia należy do organu
1. Jeżeli dowody zebrane w postępowaniu wyjaśniającym wskazują, że założenie i przeprowadzenie na nieruchomości przewodów i urządzeń do przesyłania płynów, pary, gazów spowoduje zniszczenie istniejących na niej obiektów budowlanych i uniemożliwi korzystanie z niej w sposób dotychczasowy, nieruchomość ta podlega wywłaszczeniu. 2. Decyzja zezwalająca na założenie i przeprowadzenie ciepłociągu przez nieruchomość
Odszkodowanie za części składowe nieruchomości, ustala się według stanu faktycznego na gruncie w dniu jego przejścia na własność Państwa.
Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości winno stanowić pełne wyrównanie szkody poniesionej przez właściciela.
Jeżeli w chwili wydania ostatecznej decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości, postępowanie w sprawie wywłaszczania napotkało na przeszkody, bowiem posiadacz nieruchomości nie legitymował się dowodem jej własności, decyzja zezwalająca na niezwłoczne zajęcie nieruchomości nie naruszała prawa w sposób uzasadniający uwzględnienie skargi.
1. Sformułowanie, że odszkodowanie powinno uwzględniać aktualnie kształtujące się ceny w obrocie gruntami oznacza, że odszkodowanie powinno umożliwić wywłaszczonemu nabycie nieruchomości o walorach takich jak wywłaszczona. 2. Ochrona interesów wywłaszczonego w postępowaniu administracyjnym powinna znajdować wyraz nie tylko w ustaleniu odszkodowania w sposób maksymalnie zbliżony do cen w obrocie rynkowym
Przedmiotem sprawy o przydziale lokalu opuszczonego przez najemcę, na rzecz pozostawionej w lokalu osoby bliskiej, na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, jest cały lokal o powierzchni takiej, jaką użytkował najemca, chociażby tylko część tego lokalu została przydzielona osobie bliskiej.
1. Par. 7 ust. 2 pkt 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /Dz.U. nr 23 poz. 205; zm. M.P. 1985 nr 9 poz. 80/ określający pierwszeństwo w nabyciu gruntów przysługujące młodym rolnikom należy interpretować rozszerzająco i rozumieć jako młodych rolników tych którzy odpowiadają kryteriom
Decyzje ostateczne o ustaleniu kandydata na nabywcę działki budowlanej na obszarze wsi wydane przed 1 sierpnia 1985 r., tj. przed wejściem w życie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, stanowiły i stanowią podstawę do zawarcia umowy sprzedaży tej działki.
Brak jest podstaw prawnych do przyznania odszkodowania za mienie nieruchome pozostawione za granicą. Możliwe jest jedynie uzyskanie pewnego w tym zakresie ekwiwalentu, ale wyłącznie w postaci ulgi w opłatach za użytkowanie wieczyste, w cenie sprzedaży działki budowlanej oraz w cenie położonych na takiej działce budynków lub lokali.
1. Dla oceny przez sąd administracyjny legalności decyzji nie mają znaczenia jakiekolwiek argumenty pozaprawne lub fakty dokonane, dotyczące przedmiotu decyzji. 2. Jeżeli strona bez własnej winy nie uczestniczyła w postępowaniu administracyjnym dotyczącym jej nieruchomości, co oznaczało, że z naruszeniem art. 7 Kpa nie rozważono jej słusznego interesu, we wznowionym postępowaniu organ nie może zastosować
1. Ostateczna decyzja Głównego Architekta Wojewódzkiego w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacji budynku sklepu i świetlicy wiejskiej oznacza, że objęta nią nieruchomość utraciła charakter rolny, a tym samym odszkodowanie za nią winno być ustalone jak za działkę budowlaną. 2. Decyzja o ustaleniu odszkodowania za taką nieruchomość według cen sprzedaży określonych w zarządzeniu w sprawie warunków
1. W rozumieniu art. 64 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ przeciętny koszt wybudowania domu jednorodzinnego obejmuje rzeczywiste koszty budowy takiego obiektu w dniu wydania decyzji ustalającej odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość. 2. Użyte w art. 64 powyższej ustawy sformułowanie "organy ustalają" oznacza, że w
Przez koszty odtworzenia budowli i urządzeń /art. 63 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ należy rozumieć koszty ustalone z uwzględnieniem cen materiałów, transportu i robocizny, aktualnie kształtujących się w obrocie wolnorynkowym.
Obniżenie ceny nieruchomości nie jest obowiązkiem Naczelnika Gminy lecz zależy od jego uznania, które jednakże nie może być dowolne, bowiem uwarunkowane jest szczególnymi okolicznościami wymienionymi w par. 9 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm
Niedopuszczalne jest ustalenie decyzją naczelnika gminy kandydatów na nabywców nie określonych części nieruchomości rolnej przeznaczonej do sprzedaży.
1. W postępowaniu administracyjnym lub sądowym skutecznie można powoływać się na przysługujące prawo do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia wówczas, gdy zainteresowana osoba legitymuje się decyzją terenowego organu administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw zdrowia i opieki społecznej stopnia podstawowego, przyznająca uprawnienie do dodatkowej powierzchni
1. Przepis artykułu 17 Konstytucji PRL sprawia, że we wszystkich przypadkach, gdy na podstawie obowiązujących ustaw dochodzi do ograniczeń indywidualnej własności ziemi, obowiązkiem organów orzekających o tych ograniczeniach jest minimalizowanie skutków tych ograniczeń. 2. Ustanowienie w postępowaniu administracyjnym ograniczeń właściciela gruntu w postaci przejść, przejazdów i miejsc stałego korzystania
Pierwszeństwo z tytułu wywiązywania się z umów kontraktacyjnych lub młodego wieku nie rodzi bezwzględnego obowiązku ustalenia kandydatem na nabywcę jednego z ubiegających się rolników na wszystkie sporne grunty, tak jak to miałoby miejsce wówczas gdyby grunty te były przedmiotem dzierżawy bądź nie można byłoby ich podzielić.
Nie można mówić o niewykonaniu przez producenta umowy kontraktacyjnej jeżeli był on gotów do dostawy odpowiedniej ilości i jakości produktów rolnych a nie uczynił tego tylko dlatego, że jednostka kontraktująca odmówiła przyjęcia produktów tłumacząc to brakiem magazynów.
Przepisy art. 274 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ nie określają pojęcia nieruchomości rolnej i w przypadku zbycia nieruchomości w drodze cywilnoprawnej mają zastosowanie kryteria nieruchomości rolnej określone w przepisach par. 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości
