Nieważne, jako sprzeczne z prawem, są te postanowienia uchwał rad gmin podjętych po dniu 9 lipca 1993 r., które wprowadzają nowe opłaty za parkowanie pojazdów bądź podwyższają stawki wcześniej wprowadzonych opłat. Nie znajdują one podstawy w upoważnieniu do uregulowania tej kwestii zamieszczonym w art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ znowelizowanej ustawą
1. Przewidziane w par. 14 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311/ przejęcie nieruchomości oddanej w zarząd na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego jest czynnością materialno-techniczną, stwierdzającą wykonanie decyzji. Odmowa zarządcy lub użytkownika nieruchomości
1. Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych /art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ powinien być zatwierdzony w drodze uchwały rady gminy. 2. Ustalenie przez radę gminy liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4, 5 procent alkoholu bez uprzedniego lub jednoczesnego
W rezultacie uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji w przedmiocie przeniesienia policjanta na inne stanowisko, sprawa wraca do organu I instancji, który obowiązany jest ponownie rozpoznać wniosek naczelnika wydziału o przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji. Wobec braku zgody organizacji związkowej na przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji
1. Brak jest podstawy prawnej do rozstrzygnięcia o tym, czy zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ przysługuje czy też nie, ponieważ przepisy prawa nie pozostawiły w tym przypadku organom podatkowym żadnej sfery luzu decyzyjnego; zwolnienie to powstaje z mocy prawa. 2. Decyzja administracyjna wydana
Osobę urodzoną w więzieniu lub łagrze w ZSRR, bądź na przymusowym zesłaniu i deportacji w ZSRR, należy uważać za podlegającą w tym czasie represjom w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 3 litera a albo litera b ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75 ze zm.).
Z faktu, iż fundacja nie jest organizacją społeczną /stowarzyszeniem/ wynika, iż ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach nie może stanowić tzw. lex generalis w stosunku do ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach /t.j. Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/.
Pozbawienie uprawnionego możliwości dysponowania przyznanym zasiłkiem okresowym poprzez przekazywanie go do rąk innej osoby fizycznej lub na rachunek osoby prawnej dopuszczalne jest jedynie w sytuacjach określonych w przepisach lub na wyraźne życzenie uprawnionego.
Zwolnienie skarżącego w oparciu o przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180 ze zm./ może mieć miejsce ale do upływu maksymalnego sześciomiesięcznego terminu. Art. 31 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy nie dotyczy sytuacji, kiedy funkcjonariusz sam prosi o zwolnienie.
W czasie trwania małżeństwa nie jest dopuszczalne rozporządzenie przez małżonków wspólnym własnościowym spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego na rzecz majątku odrębnego jednego z małżonków.
Z treści przepisu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, a zwłaszcza z użytego w nim zwrotu "posiada obywatelstwo polskie lub posiadała je w okresie działalności", wynika, że uprawnienia /przewidziane ustawą/ przysługują także wtedy osobie posiadającej obywatelstwo
Odmowa przyznania uprawnień kombatanckich z powodu nieudokumentowania posiadania obywatelstwa polskiego w czasie podlegania represjom, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i stanu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75/ nie znajduje oparcia w przepisie art. 21 ust. 1 tej ustawy.
1. Sam fakt spełniania kryteriów ustawowych nie oznacza jeszcze - poza zasiłkiem stałym - automatycznego przyznania osobie zainteresowanej świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej. Decyduje o tym całokształt okoliczności sprawy, w tym również znamiona zewnętrzne obrazujące sytuację materialną osoby ubiegającej się o uzyskanie świadczenia. 2. W każdy wypadku, kiedy osoba ubiegająca się o świadczenie
1. Postępowanie z urzędu przed wojewódzką komisją lekarską, o jakim mowa w art. 28 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/, jest postępowaniem szczególnym, o którym mowa w art. 163 Kpa. 2. Wszczęte z urzędu w powyższym trybie postępowanie w celu zmiany orzeczenia o zdolności poborowego do czynnej służby
1. Skoro przekwaterowania określonych osób domagali się właściciele domu, będącego w aktualnym stanie domem wielomieszkaniowym, do którego ma zastosowanie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, to wskazanie przez nich lokalu zamiennego nie rodziło obowiązku organów administracji wydania decyzji o przekwaterowaniu, z braku podstawy
Stosunek służbowy funkcjonariusza służby więziennej powstaje na podstawie decyzji administracyjnej mianowania i dlatego wszelkie zmiany w stosunku służbowym wymagają takiej decyzji /art. 3 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1 i art. 72 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie więziennej - Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./ Dochodzenie przez funkcjonariusza Służby Więziennej uposażenia ze stosunku służbowego
Błędne jest zapatrywanie, jakoby inwalidztwo skarżącego, mimo istnienia od dzieciństwa, nie mogło być uznane za mieszczące się w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ z uwagi na datę jego stwierdzenia.
Spółka cywilna wpisana do ewidencji działalności gospodarczej nie może być wpisana do dowodu rejestracyjnego jako właściciel pojazdu samochodowego na zasadach określonych w art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41/ i par. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania
1. Zawieranie umów ubezpieczenia na rzecz dającego zlecenie towarzystwa ubezpieczeniowego nie stanowi działalności ubezpieczeniowej. 2. Agenci ubezpieczeniowi obciążani winni być podatkiem obrotowym od pobranej prowizji na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej
Art. 19a ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 66, poz. 390) dotyczy tylko osób, którym w dniu ogłoszenia tej ustawy przysługiwały emerytury na podstawie art. 56-58 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz
Prawo kombatantów uprawnionych do emerytury lub renty i odznaczonych orderem lub tytułem honorowym do świadczenia przewidzianego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie świadczenia pieniężnego przysługującego kombatantom - emerytom i rencistom odznaczonym orderem lub tytułem honorowym (Dz. U. Nr 27, poz. 143) ustało z dniem 1 stycznia 1991 r.
Wszystkie czynności cywilnoprawne mające postać umów sprzedaży rzeczy i praw majątkowych podlegają opłacie skarbowej /art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Na mocy par. 63 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ zwolnieniu od opłaty podlega przeniesienie własności nieruchomości
Właściciel budynków stanowiących odrębny przedmiot własności powinien być traktowany jak strona - uczestnik scalenia.
Przeprowadzenie scalenia gruntów polegające na przeniesieniu fizycznym działki z jednego miejsca i wydzielenie za nią ekwiwalentu w innym miejscu nie stanowi o zaistnieniu nieodwracalnych skutków, skoro ekwiwalent jest wydzielony w miejsce gruntów objętych postępowaniem scaleniowym.
