Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2018 r., sygn. IV SA/Wa 2095/18
Norma wynikająca z art. 29 § 1 u.p.e.a. nie wyłącza obowiązku badania dopuszczalności egzekucji już po jej wszczęciu, a umorzenie postępowania egzekucyjnego może nastąpić zarówno wtedy, gdy na skutek zgłoszonych zarzutów wyjdą na jaw przeszkody lub wady tego postępowania, jak też wówczas, gdy okoliczności te zostaną ujawnione w toku późniejszej kontroli postępowania egzekucyjnego.
Przez pojęcie "czynności egzekucyjnej" rozumie się wszelkie podejmowane przez organ egzekucyjny działania, zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego. Działania te są więc ukierunkowane na to, by do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego doszło.
Jeżeli przepis jasno stanowi, iż zajęcie udziału oraz wierzytelności z tego prawa "jest dokonane z chwilą doręczenia spółce zawiadomienia", to nie sposób znaleźć uzasadnione racje, które przemawiałyby za przyjęciem innego momentu. Dokonując wnioskowania argumentum a contrario, wyjaśnić należy, że brak doręczenia stosownego zawiadomienia uniemożliwia stwierdzenie, iż doszło do dokonania zajęcia udziału
Norma wynikająca z art. 29 § 1 u.p.e.a. nie wyłącza obowiązku badania dopuszczalności egzekucji już po jej wszczęciu, a umorzenie postępowania egzekucyjnego może nastąpić zarówno wtedy, gdy na skutek zgłoszonych zarzutów wyjdą na jaw przeszkody lub wady tego postępowania, jak też wówczas, gdy okoliczności te zostaną ujawnione w toku późniejszej kontroli postępowania egzekucyjnego.