Z art. 15a ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ oraz przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 18 maja 1970 r. w sprawie trybu oddawania w użytkowanie wieczyste terenów państwowych i sprzedaży położonych na nich budynków /Dz.U. nr 13 poz. 120 ze zm./ wynika, że uprawnienie najemcy do nabycia zajmowanego lokalu
Zarządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/ w par. 7 pkt 2 ustala kategorie osób korzystających z prawa pierwszeństwa.
1. Wstrzymanie robót budowlanych może nastąpić tylko na podstawie art. 36 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U nr 38 poz. 229 ze zm./, który ma zastosowanie wówczas, gdy organ orzekający przewiduje możliwość dalszego ich kontynuowania po spełnieniu warunków ustalonych w decyzji. Dopiero w razie niedopełnienia tych warunków organ administracji może wydać decyzję nakazującą przymusową
1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania skarg na decyzje Prezesa Rady Ministrów /lub wydane z jego upoważnienia/ w sprawach przydziału oznaczonej kategorii lokali na terenie m. st. Warszawy, to jest decyzji wydawanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ przez naczelny organ administracji państwowej w rozumieniu
1. Przepisy meldunkowe wykluczają w zasadzie możliwość odmowy zameldowania, jeżeli stara się o to osoba, która faktycznie w danym lokalu mieszka. Wynika to z rejestracyjno-porządkowego charakteru czynności meldunkowych, a spory na ten temat przesądza brzmienie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/. 2. Zamiar osoby może być oceniany
Przepis art. 7 Kpa nakazujący organom administracji państwowej podejmowanie w toku postępowania wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli /stron/, zapobiega dowolności rozstrzygnięć przez organy administracji państwowej spraw załatwianych w ramach swobody uznania. Z przepisu tego wynika bowiem
Organ administracji państwowej wydaje decyzję o odmowie wznowienia postępowania administracyjnego /art. 149 par. 3 Kpa/ tylko wówczas, gdy wniosek strony dotyczy sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Jeżeli natomiast wniosek dotyczy wznowienia postępowania w sprawie załatwionej przez organ administracji w formie cywilnoprawnej /np. zawarcie umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego następcy/, postępowanie
Przy braku podstaw do likwidacji samowoli budowlanej przy zastosowaniu art. 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ stosuje się art. 40 tego prawa.
Organ odwoławczy, który uznał, że decyzja organu I instancji nie budzi zastrzeżeń merytorycznych, lecz mimo to decyzję tę uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia tylko z tego powodu, że jako podstawę prawną powołano przepis nie obowiązujący w czasie jej wydania, dopuszcza się rażącego naruszenia art. 138 par. 2 Kpa.
1. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w sprawie nie wskazuje na to, iż obiekt budowlany stanowi zagrożenie pożarowe, ustalenia takie nie mogą być podstawą do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakazującej rozbiórkę tego obiektu. 2. Brak zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania administracyjnego, jest naruszeniem art. 10 par. 1 Kpa.
W przypadkach kiedy istnieje spór co do ustalenia granicy nieruchomości i nie dojdzie do ugody między stronami - organ administracji państwowej przekazuje z urzędu sprawę sądowi powszechnemu.
W świetle art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /t.j. Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ szkodą górniczą jest taka szkoda m.in. w budynku, która powstała wskutek robót górniczych. Taka też szkoda zgodnie z art. 54 prawa górniczego powoduje obowiązek jej naprawienia przez przedsiębiorstwo górnicze - sprawcą szkody. Z tak sformułowanych przepisów jednoznacznie wynika, że obowiązek naprawy
1. Wystąpienie Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w oparciu o art. 5 Krio w związku z art. 12 par. 1 Krio do sądu o rozstrzygnięcie, czy małżeństwo może być zawarte, nie jest decyzją w rozumieniu art. 104 Kpa w związku z art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa. 2. Działanie Kierownika USC w oparciu o art. 5 Krio nie podlega zaskarżeniu w administracyjnym toku instancji, co wynika z art. IV ust. 6 ustawy z dnia 25 lutego
Wobec bezspornych uszkodzeń budynku w świetle art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ nieodzowne jest ustalenie czy uszkodzenia te spowodowane zostały ujemnymi skutkami eksploatacji górniczej czyli ustalenie czy pomiędzy uszkodzeniami budynku a robotami górniczymi istnieje związek przyczynowy, gdyż jedynie wówczas istnieje obowiązek naprawy występujących
Użyte w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ określenie "okoliczności, za które właściciel lub wieczysty użytkownik odpowiedzialności nie ponosi" należy rozumieć jako stan, w którym osoby te - przy dołożeniu należytej staranności - nie miały warunków do przystąpienia
Postępowanie administracyjne - zmierzające do ustalenia, czy zachodzą przesłanki uzasadniające rozwiązanie stosunku najmu wymienione w art. 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/ - wymaga przede wszystkim ustalenia czy istnieje tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego, gdyż tylko pozytywne ustalenie w tym względzie może skutkować jego utratą w warunkach wyżej
1. Przepisy art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ oraz rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ nie obejmują unormowań dotyczących domków typu bliźniaczego. Nie oznacza to jednak niedopuszczalności
Dostawa gazu na potrzeby gospodarstwa domowego następuje na podstawie umowy, a więc decyzja w tej sprawie, mającej charakter cywilny, nie może być zaskarżona do sądu administracyjnego.
1. Podstawową zasadą sformułowaną w art. 6 Kpa, jest to, że organy administracji państwowej działają na podstawie przepisów prawa. Przepisy prawa, to znaczy ustawy i wydawane na podstawie ustaw i w celu ich wykonania przepisy wykonawcze, decydują w szczególności o tym, kiedy organ administracji państwowej wydaje decyzję administracyjną. 2. Wydanie decyzji w sprawie, co do której przepis prawa przewiduje
Art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ przewiduje konieczność uzyskania przez dzieci odrębnego przydziału lokalu, stwarzając im wprawdzie w tym względzie pewne preferencje, jednak tylko "w miarę potrzeby". Istnienie tych potrzeb stwierdza terenowy organ administracyjny w decyzji o przydziale. Powyższy przepis nie zrównuje z decyzją o przydziale samego faktu
Skarga na decyzję odmawiającą zezwolenia na pobyt stały w Warszawie z uwagi na konieczność opiekowania się najemcą lokalu tylko w takich granicach podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Orzeczenie sądu powszechnego o wstąpieniu w stosunek najmu, osoby ubiegającej się o zameldowanie, po śmierci najemcy, nawet jeżeli będzie dla tej osoby pozytywne doprowadzi do powstania nowego stanu, wymagającego
1. Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego, działający z upoważnienia Naczelnika Gminy /art. 61 ust. 1 pkt 1 i art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych - Dz.U. 1975 nr 26 poz. 139 i par. 25 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1978 r. w sprawie statusu naczelnika gminy - Dz.U. nr 20 poz. 89/ odmawiając wpisania imienia dziecka zgłoszonego przez rodziców
Przepis art. 14 Kpa wyklucza możliwość konstrukcji milczącego przyzwolenia bądź niewyrażenia sprzeciwu organu administracji państwowej w sprawie indywidualnej w sytuacji, gdy istnieje generalny zakaz ustawowy. Także wyraźne brzmienie art. 107 par. 1-3 oraz art. 109 par. 1 i 2 Kpa wyklucza możliwość posłużenia się taką konstrukcją. Tak więc udzielenie pozwolenia na budowę nie jest równoznaczne z udzieleniem
Pomieszczenie zastępcze, znajdujące się w budynku po kapitalnym remoncie, przez co lokal ma pełne wyposażenie techniczne, nie stanowi naruszenia art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, który określa minimalne wymogi, jakie spełniać musi pomieszczenie zastępcze, natomiast nie zawiera ograniczeń co do lepszego standardu lokalu.
