Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza żadnej legalnej hierarchii ważności dowodów. Oznacza to, że dla usprawiedliwienia niestawiennictwa w rejonowym urzędzie pracy posłużyć może każdy dowód, który pozwala uznać, że niestawiennictwo było usprawiedliwione. Dowodem takim może być także stosowne oświadczenie bezrobotnego znajdujące potwierdzenie w okolicznościach faktycznych uniemożliwiających
Twierdzenie, że jedynym dokumentem na podstawie którego kierownik rejonowego urzędu pracy może uwzględnić nieobecność bezrobotnego w wyznaczonym terminie jest zaświadczenie o niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wystawione na druku MZ/L-4 nie znajduje uzasadnienia w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
Do okresu uprawniającego do zasiłku przedemerytalnego nie można zaliczyć okresu opieki nad dzieckiem przed podjęciem pierwszej pracy, gdyż nie stanowił on przerwy w zatrudnieniu.
Późniejsze uzyskanie dokumentów potwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach przez okres ponad 15 lat może uzasadniać wniosek osoby uprawnionej o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, względnie wniosek o wznowienie postępowania w trybie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa.
Art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ odnosząc się do ogólnego pojęcia "przyczyn usprawiedliwionych" obejmuje nie tylko przypadki niestawiennictwa spowodowane niezdolnością do pracy, ale również inne przypadki niestawiennictwa, które można usprawiedliwić wszelkimi dowodami stosownie do postanowień art. 75 par
Bezrobotnemu, który przed wpisem do rejestru bezrobotnych w urzędzie pracy zatrudniony był za granicą w zagranicznym przedsiębiorstwie nie przysługuje prawo do podwyższonego zasiłku dla bezrobotnych, przewidzianego w art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ niezależnie od przyczyn rozwiązania przez zakład pracy umowy
Przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy /Dz.U. nr 73 poz. 363/ nie wymagają przedłożenia przez osobę zgłaszającą się
Zaliczenie okresu pracy w Republice Kazachskiej do okresu uprawniającego do zasiłku może nastąpić w myśl art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. "g" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ wyłącznie w sytuacji, gdy bezrobotny w związku z tym zatrudnieniem opłacał składkę na Fundusz Pracy. Innych możliwości zaliczenia okresu zatrudnienia za
Dla oceny stanu faktycznego w kontekście nabycia statusu bezrobotnego na tle art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ nie ma znaczenia oddanie w dzierżawę części gruntu. Przez ten fakt właściciel /posiadacz/ nie wyzbywa się swojej własności. W tak przyjętej ocenie sytuacji przez organ zatrudnienia nie może być uznaniowości.
Jeżeli bezrobotny rozpoczął z własnej inicjatywy szkolenie, a dopiero później złożył do organu zatrudnienia wniosek o sfinansowanie jego kosztu, organ zatrudnienia powinien dokonać oceny zasadności i celowości szkolenia podjętego przez daną osobę oraz rozważyć możliwość uwzględnienia wniosku. Ocenę taką należy przeprowadzić z uwzględnieniem ustawowych kryteriów przewidzianych w art. 15 ust. 1- 4 ustawy
Organ zatrudnienia wyrażając zgodę na rozłożenie na raty pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy z powołaniem się na dekret z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 17 poz. 92 ze zm./ oraz rozporządzenie wykonawcze Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30
Wyjazd bezrobotnego pobierającego zasiłek dla bezrobotnych na okres krótszy niż 30 dni na wczasy /wypoczynek/ wypełnia znamiona pozostawania bezrobotnego w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia tj. znamiona przesłanki, o której mowa w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ i w
Bezrobotny, który w dniu 1.01.1997 r. miał prawo do podwyższonego /160 procent/ zasiłku dla bezrobotnych przyznanego do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych, nabywa prawo do zasiłku przedemerytalnego w tej samej wysokości.
Niezgłoszenie się do urzędu pracy i niepowiadomienie w ciągu 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa, zgodnie z art. 13 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ skutkuje pozbawienie bezrobotnego statusu bezrobotnego na okres 3 miesięcy.
Do okresu, od którego zależy nabycie prawa, wysokość i okres pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, zalicza się również okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i prowadzenia pozarolniczej działalności, przypadające przed dniem wejścia w życie znowelizowanej ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1996 nr 47 poz.
Nie ma podstaw prawnych do uznania pracy wykonywanej przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą na własny rachunek za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./.
W świetle obowiązującego art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ skarżący nie mógłby uzyskać prawa do zasiłku z braku spełnienia wymogu legitymowania się zatrudnieniem przez co najmniej 365 dni w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania. Nie jest więc trafny zarzut o konieczności odliczenia
Na mocy art. 13 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ kierownik urzędu pracy nie może orzec o utracie przez bezrobotnego prawa do zasiłku, jeżeli bezrobotny zgłosił się w wyznaczonym terminie w urzędzie z opóźnieniem, które usprawiedliwił.
Prawo do podwyższonego zasiłku przedemerytalnego ma bezrobotny były pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy. Zasiłek taki nie przysługuje osobie, która z przyczyn ekonomicznych zaprzestała prowadzenia zarejestrowanej działalności gospodarczej.
1. Zgodnie z art. 27 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który u ostatniego pracodawcy rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem. Takiemu bezrobotnemu zasiłek przysługuje po okresie 90 dni /art. 27 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy/. 2. Okres 90 dni, o którym mowa w art
Do okresu uprawniającego do zasiłku podlegają zaliczeniu, przypadające przed dniem 1 stycznia 1997 r., między innymi okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej i prowadzenia pozarolniczej działalności - pod warunkiem, że uzyskiwane wynagrodzenie lub dochód stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej
Brak definicji prawnej "szkoły w systemie dziennym" w sytuacji gdy skarżący łączy naukę z zatrudnieniem w pełnym wymiarze czasu pracy prowadzić powinien do interpretacji korzystnej dla skarżącego.
