Wyrok NSA z dnia 18 lipca 2018 r., sygn. II FSK 2261/16
1. Odnosząc się do obu zasad określonych w § 1 i 2 art. 121 O.p., informacje, czy wyjaśnienia organu czynione w toku postępowania nie mogą rzutować na prawidłowość oceny zastosowania prawa materialnego do zaistniałego w sprawie stanu faktycznego. 2. Zasada zupełności materiału dowodowego z art. 187 § 1 O.p. nie oznacza, że należy prowadzić postępowanie dowodowe nawet wówczas, gdy całokształt okoliczności
1. Przewidziany w przepisie art. 68 §1 O.p. ogólny trzyletni termin do wydania konstytutywnej decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe liczony od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, dotyczy wyłącznie sytuacji, w której brak jest sporu pomiędzy podatnikiem, a organem podatkowym co do okoliczności objętych deklaracją, której definicję legalną zawiera art. 3 pkt 5 O.p. 2
Odsetki za zwłokę stanowią oczywistą konsekwencję powstania zaległości podatkowej. Nie mają samodzielnego charakteru, pozostając w zależności od istnienia należności głównej, którą stanowi zaległość podatkowa.
Systematyczne odczytanie art. 76 § 1 i art. 76a § 1 w zw. z art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, tj. w kontekście art. 239a oraz art. 59 § 1 pkt 4 tej ustawy, nie pozwala na uznanie, że można zaliczyć nadpłatę na poczet zaległości, które nie mają ostatecznego (wykonalnego) charakteru.
Wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasada budowania zaufania do organów podatkowych wymaga m.in. aby z uzasadnienia decyzji lub postanowienia organu podatkowego wynikał sposób rozumowania i uzasadnienie twierdzeń, dyrektywy wykładni potwierdzające punkt widzenia organu, a także wyjaśnienie znaczenia przepisu, który budzi wątpliwości.
Wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasada zaufania do organów podatkowych wymaga m.in. by z uzasadnienia decyzji lub postanowienia organu podatkowego wynikał sposób rozumowania i uzasadnienie twierdzeń, dyrektywy wykładni potwierdzające punkt widzenia organu, a także wyjaśnienie znaczenia przepisu, który budzi wątpliwości.
Zasada prawdy obiektywnej (art. 122 Ordynacji podatkowej) wymaga podejmowania wszelkich niezbędnych działań ukierunkowanych na dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz załatwienie sprawy w postępowaniu podatkowym. Warunkiem prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy jest nie tylko zebranie wszystkich istotnych dla sprawy dowodów, ale również ich prawidłowa ocena.
Art. 29 § 2 Ordynacji podatkowej wymienia tylko przykładowo działania, które można uznać za uzasadniające obawę niewykonania zobowiązania podatkowego.
Wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasada budowania zaufania do organów podatkowych wymaga m.in. aby z uzasadnienia decyzji lub postanowienia organu podatkowego wynikał sposób rozumowania i uzasadnienie twierdzeń, dyrektywy wykładni potwierdzające punkt widzenia organu, a także wyjaśnienie znaczenia przepisu, który budzi wątpliwości.
Wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasada budowania zaufania do organów podatkowych wymaga m.in. aby z uzasadnienia decyzji lub postanowienia organu podatkowego wynikał sposób rozumowania i uzasadnienie twierdzeń, dyrektywy wykładni potwierdzające punkt widzenia organu, a także wyjaśnienie znaczenia przepisu, który budzi wątpliwości.
Odsetki za zwłokę stanowią oczywistą konsekwencję powstania zaległości podatkowej. Nie mają samodzielnego charakteru, pozostając w zależności od istnienia należności głównej, którą stanowi zaległość podatkowa.
Wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasada zaufania do organów podatkowych wymaga m.in. by z uzasadnienia decyzji lub postanowienia organu podatkowego wynikał sposób rozumowania i uzasadnienie twierdzeń, dyrektywy wykładni potwierdzające punkt widzenia organu, a także wyjaśnienie znaczenia przepisu, który budzi wątpliwości.
Wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasada budowania zaufania do organów podatkowych wymaga m.in. aby z uzasadnienia decyzji lub postanowienia organu podatkowego wynikał sposób rozumowania i uzasadnienie twierdzeń, dyrektywy wykładni potwierdzające punkt widzenia organu, a także wyjaśnienie znaczenia przepisu, który budzi wątpliwości.