Przez "budowlę", o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, należy rozumieć - z wyłączeniem "budynków", o których mowa w art. 3 ust. 4 tej ustawy - efekt działalności budowniczych stanowiący skończoną całość użytkową, wyodrębniony w przestrzeni i połączony z gruntem w sposób trwały.
Przepisy gminne ogłasza się przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w lokalnej prasie, chyba że przepisy prawa stanowią inaczej. Spójnik "a także" oznacza, że muszą być zastosowane obie formy podania treści uchwały do wiadomości publicznej, to jest przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych /lub inny sposób
Podstawę zastosowania stawki podatku od nieruchomości wobec gruntów i budynków, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest stan prawny tych gruntów i budynków wynikający z ewidencji wskazanej w art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/.
Zwolnienie przez radę gminy osób fizycznych od podatku od nieruchomości od domów mieszkalnych mieści się w uprawnieniach wynikających dla niej z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Dla wymiaru podatku od nieruchomości bezprzedmiotowe jest unormowanie dotyczące aktualizacji ceny gruntu zawarte w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.
Organ podatkowy, dokonujący wymiaru podatku od nieruchomości gruntowej, nie jest uprawniony do przyjęcia za podstawę wymiaru podatku innej powierzchni od tej, jaka figuruje w rejestrze gruntów, prowadzonym przez właściwy organ geodezyjny.
Skoro podjęcie przez radę gminy uchwały zwalniającej budynki mieszkalne położone na terenie gminy od podatku od nieruchomości nie narusza granic upoważnienia ustawowego zawartego w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, stwierdzające nieważność uchwały rady gminy należy uznać za naruszające
Umowa cywilnoprawna przenosząca obowiązek płacenia podatku od nieruchomości na dzierżawcę nie wywiera skutku w postaci przeniesienia na niego obowiązku publicznoprawnego właściciela. Nie oznacza to jednak, że faktyczne opłacanie przez podatnika tych należności nie jest równoznaczne z ponoszeniem przez niego kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro zatem strony umowy dzierżawy
Wyłączenie przez podatnika budynku z prowadzonej działalności gospodarczej, polegające tylko na zaniechaniu wykorzystywania powierzchni budynku na potrzeby tej działalności nie uzasadnia stosowania przy opodatkowaniu takiego budynku podatkiem od nieruchomości niższej stawki podatkowej, przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9
Wyłączenie przez podatnika budynku niemieszkalnego z prowadzonej działalności gospodarczej, może uzasadniać zastosowanie przy wymiarze podatku od nieruchomości stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ tylko w wypadku, gdy jednocześnie nastąpi zmiana wykorzystywania budynku na inne cele niż prowadzona działalność
Ustawy o samorządzie terytorialnym oraz o podatkach i opłatach lokalnych dają radzie gminy prawo do zarządzenia poboru opłat lokalnych, w tym opłaty targowej, w drodze inkasa oraz określenia inkasentów oraz wysokości wynagrodzenia za inkaso. Ustawodawca pozostawił wysokość tego wynagrodzenia do uznania rady gminy. Rada może też uchwałą zmienić ustalone przez siebie wynagrodzenia. Nie jest więc prawdą
1. Nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tylko takie budynki i budowle związane z gospodarczą działalnością rolniczą, która polega na produkcji roślinnej i zwierzęcej. 2. Kwalifikowanie materiału siewnego do produkcji, nadzorowanie kontraktacji nasion nie stanowi działalności rolniczej w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U
1. Brak stosunku prawnego tworzącego obowiązek w podatku od nieruchomości nie może być zastąpiony faktycznym użytkowaniem przez parafię lokalu na cele związane z posługą kapłańską, choćby jego właściciel był osobą duchowną związaną z tą parafią. 2. Parafia - jako osoba prawna - może korzystać ze zwolnień podatkowych w podatku od nieruchomości, jeżeli legitymuje się tytułem czyniącym ją stroną w postępowaniu
1. Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzenia przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe, dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek
Umowa dzierżawy, będąca umową cywilnoprawną, reguluje wzajemne prawa i obowiązki pomiędzy stronami, nie może ona natomiast wywierać skutków na gruncie przepisów prawa publicznego, do których należą przepisy podatkowe. W szczególności umowa taka nie może mieć wpływu na obowiązki podatkowe ciążące na właścicielu nieruchomości będącym podatnikiem tego podatku. Solidarna z podatnikiem odpowiedzialność
