Postanowienie WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Go 706/23

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.D. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M.D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

M.D., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] października 2023 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej. Jednocześnie w skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, że stosownie do zapisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.), Sąd związany jest zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Są nimi niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody - nie każdej, a jedynie znacznej - oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych od odwrócenia skutków. Zdaniem pełnomocnika pod pojęciem "wyrządzenia znacznej szkody" należy natomiast rozumieć taką szkodę - majątkową lub niemajątkową - której nie będzie można wynagrodzić przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub nie będzie można jej wyegzekwować ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Jeśli zaś chodzi o kryterium, jakie należy przyjąć dla oceny zaistnienia trudnych do odwrócenia skutków, to przyjmuje się, że są to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe, spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Dalej pełnomocnik wskazał, że skarżąca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedsiębiorca licząc na jej rozwój, pozostaje równolegle w stosunku zatrudniania. Powyższe działania skarżącej skutkują tym, iż pomimo niskich dochodów firmy za lata 2019, 2020, 2022 nie zalega ona zarówno z podatkami, jak i składkami ZUS. Również nie toczą się wobec niej postępowania egzekucyjne. Niemniej jednak uiszczenie kary pieniężnej w wysokości 20.000 zł przy dochodzie PIT-36 L za: 2019 r.-13.740,12 zł, 2020 r.- 32.561,80 zł oraz dochodzie za 2022 r. w wysokości 37.946 zł skutkować będzie utratą płynności finansowej, a co za tym idzie koniecznością zakończenia działalności gospodarczej, celem uniknięcia generowania straty (rata leasingowa skarżącej wynosi 366,50 EUR miesięcznie), jak i powstania zaległości podatkowych oraz w ZUS. Bezspornie kara w wysokości 20.000 zł znacznie przekracza dochód za 2019 r. (PIT-36 L) oraz stanowi więcej niż połowę dochodu za 2022 r. Pełnomocnik podkreślił, że zamknięcie działalności gospodarczej w transporcie drogowym bezpośrednio skutkuje definitywną utratą zleceń, gdyż kontrahenci nawiążą stałą współpracę z innym podmiotem transportowym. Zatem przyjąć należy, iż zwrot spełnionego świadczenia nie umożliwi przywrócenia rzeczy do stanu pierwotnego, a wykonanie decyzji przed prawomocnym zakończeniem postępowania doprowadzić może do wykreślenia przedsiębiorcy z CEIDG. Jednocześnie pełnomocnik podniósł, że skarżąca wnosi o wzięcie pod uwagę faktu, iż zarzucane jej naruszenie skutkujące nałożeniem na przewoźnika kary pieniężnej 20.000 zł, nie spowodowało uszczuplenia należności podatkowych Skarbu Państwa.