Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2023 r., sygn. IV SA/Wr 175/21

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Marta Pająkiewicz-Kremis (sprawozdawca), po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 28 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi M. Ł. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu z dnia 11 stycznia 2021 r. nr 30/2020 w przedmiocie odmowy naliczenia i wypłacenia wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Skarżący M. Ł., pełniący służbę w Policji do dnia 1 lutego 2018 r., zwrócił się do Komendanta Miejskiego Policji we Wrocławiu (wnioskiem z dnia 25 lipca 2019 r.) o wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (dodatkowy) w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji.

W uzasadnieniu tego wniosku strona wskazała, że wypłacony jej w związku ze zwolnieniem ze służby ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop ustalono w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Akcentując powyższe strona podniosła, że stanowiący podstawę ustalenia (i wypłaty) tego ekwiwalentu pieniężnego przepis art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (w brzmieniu obowiązującym w dniu zwolnienia ze służby) został uznany przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, za niezgodny z Konstytucją RP.

W decyzji z dnia 30 października 2020 r., nr 3576/2020, wydanej po rozpoznaniu wspomnianego wniosku, Komendant Miejski Policji we Wrocławiu odmówił stronie naliczenia i wypłacenia wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (dodatkowy). W podstawie prawnej tej decyzji wskazano na art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1610, dalej: ustawa o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, ustawa nowelizująca). Ten ostatni przepis stanowił podstawę prawną wydanej w stosunku do strony decyzji odmownej.