Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 132/23

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek Sędziowie: Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca) Asesor WSA Anna Kuczyńska – Szczytkowska Protokolant: Starszy specjalista Edyta Luniak po rozpoznaniu w Wydziale I, na rozprawie w dniu 6 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi: B.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 2022 r. nr 0201- IOD1.4102.49.2022 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości wraz z poprzedzającą ją decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie z 30 października 2018 r., nr 0205-SPV.4102.1.1.2017; II. umarza postępowanie podatkowe w sprawie; III. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz Strony skarżącej kwotę 4.584,00 zł (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi B. S. (dalej jako: Strona, Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako: DIAS, Organ Odwoławczy) z 16 grudnia 2022 r. nr 0201-IOD1.4102.49.2022, którą Organ odwoławczy uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie (dalej jako NUS, Organ I instancji) z 30 października 2018 r. nr 0205-SPV.4102.1.1.2017 określającą Stronie wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. wg. stawki 19% w wysokości 50.140,00 zł i odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie 430,00 zł, w części dotyczącej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. wg stawki 19%, określając je na kwotę 46.175,00 zł i utrzymując w zakresie odmowy nadpłaty. Sąd zobowiązany w oparciu o przepis art. 141 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi do zwięzłego przedstawienia stanu sprawy, a nie powielania zawartości/treści akt wskazuje na istotne aspekty sprawy. Rozstrzygnięcie DIAS wydane w wyniku wniesienia odwołania od ww. decyzji NUS było już rozpatrywane dwukrotnie przed tut. Sądem, który prawomocnymi wyrokami z 15 stycznia 2020 r. o sygn. akt I SA/Wr 672/19 i z 8 kwietnia 2022 r. o sygn. akt I SA/Wr 648/20 uchylał decyzje Organu odwoławczego (odpowiednio z 23 maja 2019 r. nr 0201-IOD1.4102.98.2018 i z 7 września 2020 r. nr 0201- IOD1.4102.20.2020). W pierwszym przypadku Sąd zawęził przedmiot wymagający ponownego rozstrzygnięcia przez Organ II instancji do rzetelności ewidencji środków trwałych za okres 1997 – 2013, kwalifikacji do kosztu uzyskania przychodu usługi naprawy instalacji telewizji dozorowanej oraz finansowania budowy budynku krematorium i odpisów amortyzacyjnych od wspomnianego budynku, wskazując na konieczność dokonania dalszych ustaleń we wskazanym zakresie. W konsekwencji w wydanej po tym wyroku decyzji, DIAS odniósł się do kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego wskazując, iż podatnik, który w 2010 r. uzyskał dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej zobowiązany był je wykazać w terminie do dnia 30 kwietnia 2011 r. i zapłacić w tym terminie należny podatek. Dalej wyjaśnił Organ odwoławczy, iż przedmiotowe zobowiązanie, co do zasady przedawnia się z dniem 31.12.2016 r. lecz 14 listopada 2016 r. wszczęte zostało śledztwo dotyczące podania nieprawdy w zeznaniach podatkowych za lata 2010 – 2013, skutkujące uszczupleniem podatku dochodowego za te lata. Śledztwo zostało objęte nadzorem prokuratorskim. O zawieszeniu biegu terminu przedawnienia z uwagi na wszczęcie dochodzenia w sprawie o przestępstwo skarbowe organ poinformował Skarżącego pismem z 14 listopada 2016 r. W tym samym dniu wydane zostało postanowienie o przedstawieniu Skarżącemu zarzutów, z którymi został On zapoznany 16 grudnia 2016 r. Następnie DIAS wskazał na postanowienie z 10 maja 2017 r., którym organ karny skarbowy zawiesił postępowanie karne skarbowe do czasu zakończenia postępowań podatkowych ostatecznymi decyzjami. Dodatkowo Organ odwoławczy powołał fakt zawieszenia biegu terminu przedawnienia w okresie od 28 czerwca 2019 r. do 24 kwietnia 2020 r. z uwagi na wniesienie skargi do sądu administracyjnego.