Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 grudnia 2023 r., sygn. III SA/Kr 1457/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Makuch Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Asesor WSA Ewelina Dziuban (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 13 lipca 2023 r., nr SKO.ŚR/4111/498/2023 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie decyzją z dnia 13 lipca 2023 r., nr SKO.ŚR/4111/498/2023, po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez E. S. działającą przez pełnomocnika radcę prawnego M. J. od decyzji nr GOPS-ŚR. 101/5231/2023 wydanej dnia 31 marca 2023 r. z upoważnienia Burmistrza Gminy i Miasta M., o odmowie przyznania ww. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawnym mężem M. S. ur. 6 grudnia 1963 r. - utrzymało zaskarżone rozstrzygniecie w mocy.

W podstawie prawnej ww. decyzji organu II instancji powołano art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U.2023.390) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U.2023.775)

Decyzja ta została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Organ I instancji w ww. decyzji orzekł o odmowie przyznania wnioskodawczyni E. S. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawnym mężem M. S. (ur. 6 grudnia 1963r.). Organ I instancji wskazał w szczególności, powołując się na art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, że wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, bowiem inwalidztwo M. S. istnieje od 1996 r. Ponadto wskazano, że E. S. złożyła oświadczenie dotyczące historii zatrudnienia w latach ubiegłych oraz oświadczyła, że od czasu ostatniej aktywności zawodowej nie podejmowała pracy ze względu na konieczność sprawowania opieki nad mężem. E. S. opisała dokładnie ciągle pogarszający się stan psychiczny męża.