Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Gl 1790/23

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędziowie Asesor WSA Agnieszka Kręcisz-Sarna (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi D. N. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 29 lipca 2019 r. nr IFXIV.7840.1.18.2019 w przedmiocie odmowy zatwierdzenia, w wyniku wznowienia postępowania, projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz skarżącej 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 29 lipca 2019 r. znak IFXIV.7840.1.18.2019 Wojewoda Śląski (dalej "Wojewoda" lub "organ odwoławczy") uchylił w całości decyzję Starosty [...] (dalej "Starosta" lub "organ pierwszej instancji") z 12 kwietnia 2019 r. znak: [...] oraz orzekł o uchyleniu decyzji ostatecznej Starosty [...] z 29 stycznia 2019 r. nr [...] oraz o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie sprawy.

Organ pierwszej instancji, po przeprowadzeniu wznowionego postępowania w sprawie ostatecznej decyzji Starosty z 29 stycznia 2019 r. nr [...] r., odmówił uchylenia ww. decyzji. Podstawę prawną pierwszoinstancyjnej decyzji stanowił art. 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity przywołany w podstawie prawnej decyzji: Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm.; dalej "k.p.a.") oraz art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jednolity przywołany w podstawie prawnej decyzji: Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z późn. zm.; dalej "p.b.). W uzasadnieniu decyzji Starosta wyjaśnił, że decyzja ostateczna z 29 stycznia 2019 r. dotyczyła udzielenia pozwolenia na budowę myjni samochodowej samoobsługowej na działkach o numerach ewidencyjnych 1 oraz 2 inwestorowi w osobie D. N. (dalej "skarżąca" lub "inwestorka"). Starosta wznowił postępowanie w sprawie ww. decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. w związku z wnioskami J. L. i A. L. (dalej "uczestnicy postępowania"). W toku wznowionego postępowania organ pierwszej instancji ustalił, że nieruchomość uczestników postępowania nie leży w obszarze oddziaływania obiektu. Starosta podkreślił, że usytuowanie myjni nie będzie powodować zacieniania i nie ograniczy nasłoneczniania pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku należącym do uczestników postępowania (m. in. ze względu na wysokość myjni 4 m oraz jej usytuowanie). Z przedłożonej dokumentacji projektowej wynika, że obiekt nie będzie oddziaływał negatywnie na środowisko oraz zachowane będą dopuszczalne poziomy hałasu. Zarzuty uczestników postępowania dotyczące utrudnień dla otoczenia w przypadku zrealizowania zamierzonej inwestycji nie mogły odnieść skutku, gdyż dotyczą jedynie naruszenia interesów faktycznych, które nie podlegają ochronie w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w oparciu o przepisy p.b.