Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2023 r., sygn. II SA/Wr 450/23

Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (sprawozdawca) Asesor WSA Marta Pawłowska Protokolant: asystent sędziego Grzegorz Dubaniowski po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 listopada 2023 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 30 maja 2023 r., nr SKO 4131/16/23 w przedmiocie odmowy czasowego odbioru kuca I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją znak GKR.6140.12.2022.2023.EM z dnia 8 marca 2023 Wójt Gminy C., odmówił czasowego odbioru kuca, samicy, typu [...] (wabiącego się L.), należącego do G. B., zam. przy ul. [...] w C. w trybie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt (tj. Dz. U. z 2022r., poz. 572).

W odwołaniu od powyższej decyzji Stowarzyszenie D. I. zarzuciło 1. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez rażącą obrazę art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt, polegające na dokonaniu błędnej subsumpcji poprzez niewłaściwe przyjęcie, iż okoliczności faktyczne nie wypełniły przesłanek materialnoprawnych z art. 7 ust. 3 ustawy- to jest poprzez uznanie, iż brak było podstaw do czasowego odebrania zwierzęcia w dacie zastosowania środka przymusu przewidzianego w powołanej normie prawnej, 2. naruszenie przepisów postępowania poprzez rażącą obrazę art. 7 k.p.a. oraz art. 77 § 1 k.p.a., które miało wpływ na wynik postępowania, polegające na: a) zaniechaniu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, wynikające z braku rozpatrzenia całego materiału dowodowego i bez dowodowe oraz sprzeczne z zasadami doświadczenia i logiki przyjęcie, że utrzymywany kuc nie znajdował się w stanie zagrożenia jego zdrowia i życia oraz w stanie nieleczonej choroby, b) niepodjęcie wszelkich niezbędnych kroków celem dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym niepodjęcie działań w celu wyjaśnienia ustaleń wątpliwych, a wyłącznie oparcie rozstrzygnięcia wyjaśnienia właścicielki, 3. naruszenie przepisów postępowania poprzez rażącą obrazę 8§1 k.p.a. polegające na prowadzeniu postępowania z naruszeniem przepisów prawa procesowego, w tym w szczególności 75 § 1 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a., art. 80 k.p.a. oraz prowadzenia postępowania w sposób sprzeczny z kulturą administracyjną, 4. naruszenie przepisów postępowania poprzez rażącą obrazę art.75 § 1 k.p.a. oraz 78 § 1 k.p.a., które miało wpływ na wynik postępowania, polegające na niedopuszczeniu i nieprzeprowadzeniu wszystkich dowodów, które mogły przyczynić się do obiektywnego rozpoznania sprawy oraz pominiecie istotnych środków dowodowych: a) zeznań medyka opiekującego się kucem po interwencji, na okoliczność stanu zdrowia zwierzęcia oraz przyczyn ujawnionych jednostek chorobowych, b) zeznań zgłaszającego interwencje K. K., na okoliczność warunków utrzymywania zwierzęcia, jego kondycji psychofizycznej, podstaw interwencji, na okoliczność aktualnego stanu zwierzęcia, po wdrożeniu leczenia, c) zeznań zgłaszającego podejmującego interwencje E. Z., na okoliczność warunków utrzymywania zwierzęcia, jego kondycji psychofizycznej, podstaw interwencji, na okoliczność aktualnego stanu zwierzęcia, po wdrożeniu leczenia, d) zeznań S. W. na okoliczność warunków utrzymywania zwierzęcia, jego kondycji psychofizycznej przed interwencją 4. naruszenie przepisów postępowania poprzez rażącą obrazę art. 7 k.p.a. oraz art.80 k.p.a., które mogło mieć wpływ na wynik postępowania, polegające na przeprowadzeniu dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, przy pominięciu wszechstronnej oceny materiału dowodowego, ukształtowaniu przekona o braku podstaw do orzeczenia czasowego odebrania zwierzęcia na podstawie wybiórczo wyselekcjonowanych dowodów, bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz z pominięciem zasad wiedzy, a w konsekwencji ustalenie, iż: a) zwierzę nie przebywało w złych warunkach, nie było chore i zaniedbane, b) nie zaistniał przypadek nie cierpiący zwłoki, 5. naruszenie przepisów postępowania w postaci rażącej obrazy art. 107 § 3 k.p.a., które miały wpływ na wynik postępowania polegające na: a) braku wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione oraz dowodów, na których się oparł, b) nie dokonano oceny poszczególnych dowodów i ich mocy dowodowej, nie wskazano które konkretnie dowody w sprawie przekonały organ do wyrażonego w decyzji stanowiska i jakie konkretnie okoliczności za tym przemawiają, 5. naruszenie przepisów postępowania w postaci rażącej obrazy art.75 § 1 k.p.a. w zw. z art. 84 k.p.a. i 85 k.p.a., które mogło mieć wpływ na wynik postępowania, poprzez nie powołanie z urzędu dowodów, które umożliwiłyby organowi obiektywne ustalenie stanu zdrowia kuca w postaci opinii biegłego specjalisty, przesłuchania medyków, przesłuchania osób dokonujących interwencji. 6. naruszenie przepisów postępowania poprzez rażącą obrazę art. 10 § 1 k.p.a., art. 79 §1 k.p.a. oraz art. 81 k.p.a., które miało wpływ na wynik postępowania, polegające na niezapewnieniu stronie czynnego udziału na etapie postępowania dowodowego, poprzez niezawiadomienie I. o terminie przesłuchania właścicielki kuca, a samo wysłanie stronom pism o możliwości zapoznania się z dokumentacją sprawy nie konwaliduje wskazanych wadliwości w sposobie dokonywania tych czynności procesowych, 7. naruszenie przepisów postępowania w postaci rażącej obrazy art. 6 k.p.a. w zw. z art. 129 § 2 k.p.a. polegające na zakreśleniu stronie 3 dniowego terminu na wywiedzenie środka zaskarżenia od wydanej decyzji, podczas gdy art. 7 ust. 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt ma wyłącznie zastosowanie do decyzji o odbiorze zwierząt wydanej w trybie art. 7 ust. 1, nie zaś do decyzji odmawiającej usankcjonowania czasowego odebrania zwierzęcia w konsekwencji niezastosowanie art. 129 § 2 k.p.a. 8. naruszenie przepisów postępowania w postaci rażącej obrazy art.7 ust 2a ustawy o ochronie zwierząt poprzez jego błędną wykładnię i błędne przyjęcie, że przepis ten znajduje zastosowanie także do odwołań od decyzji o odmowie odebrania zwierząt, a w konsekwencji przez niezasadne zastosowanie tego przepisu. Skarżący I. w konsekwencji wyżej wskazanych zarzutów oraz wywiedzionych wniosków dowodowych, o oparciu o art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i w tym zakresie orzeczenie co do istoty sprawy poprzez czasowe odebranie kuca i przekazanie go pod opiekę D. I., ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji. Jednocześnie I. stwierdził, iż wydana decyzja odmawiająca czasowego odebrania kuca jest błędna i nie może się ostać w obrocie prawnym, bowiem doprowadzi do powrotu zwierzęcia do warunków niebezpiecznych dla niego. Wskazał również, że w świetle ustawy o ochronie zwierząt możliwy jest odbiór interwencyjny tj. możliwość niezwłocznego odebrania zwierzęcia w sytuacji, gdy jest to przypadek niecierpiący zwłoki, gdy dalsze pozostawienie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu i zdrowiu (art. 7 ust 3 ustawy o ochronie zwierząt). Podkreślił również, że uzasadnienie decyzji, wskazuje jednoznacznie, że organ zupełnie pominął dostępne mu środki dowodowe w celu ustalenia stanu faktycznego, jak również, że braki w postępowaniu dowodowym spowodowały, że organowi zupełnie umknęły istotne okoliczności sprawy, w tym w szczególności, że zwierzę cierpiało dłuższy czas, było nieleczone. Organ przeprowadził dowody przedstawione przez drugą stronę, nie zawiadamiając o tych czynnościach I., tym samym uniemożliwił I. czynny udział w postępowaniu. W orzecznictwie sądowo administracyjnym dominujący jest pogląd, że zachowanie wymagań art. 79 i art. 81 k.p.a. niezależnie od wagi i treści przeprowadzonego dowodu, jest bezwzględnym obowiązkiem organu administracyjnego (wyrok NSA z dnia 15 maja 2019r sygnatura akt II OSIC 1602/17, wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2019 r., sygnatura akt VII SA/Wa 1684/18, wyrok NSA w Gdańsku z dnia 9 czerwca 1999r. sygnatura akt I SA/Gd 1252/97). Samo wysłanie stronom pism o możliwości zapoznania się z dokumentacją sprawy, w tym protokołami przesłuchania świadków nie konwaliduje wykazanych wadliwości w sposobie dokonywania czynności procesowych.