Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 listopada 2023 r., sygn. IV SA/Po 698/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk - Marciniak Sędzia WSA Józef Maleszewski (spr.) Sędzia WSA Monika Świerczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 listopada 2023 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 września 2023 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie umieszczenia w domu pomocy społecznej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 6.06.2023 r., znak: [...], uchylił w całości swoją decyzję z dnia 20.01.2021 r., znak: [...] o umieszczeniu B. W. (dalej jako skarżący) w Domu Pomocy Społecznej w K. (dalej jako DPS w K.) oraz zobowiązał skarżącego do opuszczenia ww. placówki po upływie 14 dni od dnia doręczenia tejże decyzji.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu 8.02.2021 r. zgodnie z decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 20.01.2021 r. skarżący został przyjęty w DPS w K.. Z wnioskiem o uchylenie decyzji z dnia 20.01.2021 r. wystąpił pismem z dnia 11.04.2023 r. Dyrektor DPS w K.. Ponadto w dniu 9.05.2023 r. do organu I instancji wypłynęła opinia Zespołu Terapeutyczno-Opiekuńczego dotycząca zachowania i funkcjonowania skarżącego w ww. placówce.

Organ I instancji wyjaśnił, że sytuacja związana z funkcjonowaniem skarżącego uległa zmianie, a w konsekwencji zaszła konieczność uchylenia decyzji z dnia 20.01.2021 r. Na podstawie wywiadu środowiskowego oraz zgromadzonych w sprawie dokumentów tj. opinii Zespołu Terapeutyczno-Opiekuńczego, opinii psychologa, licznych notatek służbowych, zapisów w raportach personelu oddziału, karty informacyjnej leczenia szpitalnego oraz sprawozdań dotyczących zachowania skarżącego, organ I instancji doszedł do wniosku, że skarżący spożywał alkohol od pierwszych tygodni swojego pobytu w DPS w K.. Pomimo rozmów dyscyplinujących i zobowiązań ze strony skarżącego do przestrzegania zasad współżycia społecznego obowiązujących w przedmiotowej placówce, skarżący nadal nadużywał alkoholu, do czego zachęcał również innych mieszkańców. Uzasadniono, że w dniu 29.04.2021 r. został opracowany Plan Indywidualnego Wspierania mieszkańca, który miał na celu planowanie form aktywizacji, terapii i oceny skarżącego. Z uwagi na stan zdrowia zaproponowano skarżącemu ćwiczenia ogólnousprawniające i terapię zajęciową, spotkania z psychologiem mające na celu walkę z nałogiem. W 2021 r. skarżący w rehabilitacji uczestniczył 15 razy, w 2022 r. 9 razy, a w 2023 r. tylko raz. W terapii zajęciowej od 2021 r. uczestniczył 11 razy, co wskazuje, że skarżący nie współpracował przy realizacji Planu Indywidualnego Wspierania - co z kolei jest marnotrawieniem przyznanej pomocy. Skarżący przerwał również terapię w Poradni Terapii Uzależnień i Współuzależnień w K.. Pomimo podpisania kontraktu socjalnego w dniu 3.11.2022 r., którego celem było podnoszenie kompetencji personalnych i społecznych oraz aktywizacja do akceptowalnego zachowania w życiu społeczności DPS w K., skarżący nie wywiązywał się z jego postanowień, nadal spożywał alkohol, wskutek czego w dniu 3.01.2023 r. kontrakt zakończył się niepowodzeniem. Organ I instancji wskazał, że zdaniem Zespołu Terapeutyczno-Opiekuńczego skarżący nie korzystał z proponowanych form pomocy, aktywizacji i wsparcia. Ponadto, nie podejmował walki z nałogiem, swoim zachowaniem demoralizował współmieszkańców, namawiał ich do spożywania alkoholu, a pod wpływem alkoholu stawał się wulgarny i agresywny.