Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 listopada 2023 r., sygn. I SA/Po 594/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Asesor sądowy WSA Michał Ilski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 listopada 2023 r. sprawy ze skargi D. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 maja 2023 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 7 lipca 2023 r. D. S. wniósł skargę postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z 31 maja 2023 r. nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z 31 stycznia 2023 r. nr [...] oddalające skargę na czynność egzekucyjną.

Powyższa skarga została wywiedziona na tle stanu faktycznego sprawy, w której Naczelnik Pierwszego [...] Urzędu Skarbowego w [...], pismem z 2 czerwca 2021 r. przekazał według właściwości postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec skarżącego na podstawie tytułu wykonawczego z 10 maja 2021 r. Pismem z 16 listopada 2022 r. ww. Naczelnik wskazał, że wnosi o wszczęcie i prowadzenie egzekucji z należącej do zobowiązanego nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...]. Na podstawie ww. tytułu wykonawczego w dniu 24 listopada 2022 r. organ dokonał zajęcia nieruchomości. Zawiadomienie o tym zajęciu zostało doręczone skarżącemu 2 grudnia 2022 r.

W dniu 9 grudnia 2022 r. zobowiązany wniósł skargę na powyższą czynność egzekucyjną, zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej uchylenie oraz o wstrzymanie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Zaskarżonej czynności egzekucyjnej zarzucił prowadzenie egzekucji w sytuacji, gdy w toku pozostaje sprawa główna (złożona została skarga do NSA na decyzję Naczelnika Pierwszego [...] Urzędu Skarbowego [...] z 18 grudnia 2019 r.); naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 149 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.; dalej: "Ordynacja podatkowa") przez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że doszło do doręczenia stronie korespondencji, w sytuacji, w której zamieszkujący pod adresem ul. [...] w [...] — L. G. i M. Z. nie przekazali skarżącemu przychodzącej korespondencji, co osobiście potwierdzili w ramach pisemnych oświadczeń. Skarżący podniósł również zarzut naruszenia art. 54 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479 ze zm.; dalej: "u.p.e.a."), polegający na zastosowaniu zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, w sytuacji, w której zajęta nieruchomość jest miejscem zamieszkania skarżącego, w tym także jego matki i babki (u. z [...]), a sama egzekucja z zajętego mieszkania nie doprowadzi do pokrycia chociażby kosztów egzekucyjnych prowadzonej egzekucji, gdyż nieruchomość została zakupiona na kredyt i jest przedmiotem hipoteki banku. Skarżący podkreślił, że prowadzenie egzekucji z tej nieruchomości spowoduje wygenerowanie kosztów egzekucyjnych, a wyegzekwowane należności nie wpłyną nawet częściowo na pokrycie gigantycznego zobowiązania. Ponadto egzekucja doprowadzi do pozbawienia dachu nad głową i powstania skrajnego niedostatku trzech osób, pozostających obecnie w trudnej sytuacji finansowej. Skarżący wyjaśnił także, że w toku pozostaje postępowanie przed WSA w Warszawie w zakresie zarzutów złożonych od tytułu wykonawczego, a nadto w sprawie brak jest podstaw do przyjęcia jego solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki. Postępowanie organów administracyjnych rażąco narusza podstawowe prawa obywatelskie gwarantowane Konstytucją RP oraz naczelne zasady postępowania administracyjnego. Egzekucja nie zaspokoi w żaden sposób dochodzonej należności, a kompletnie zniszczy życie rodziny, która po eksmisji będzie musiała być uzależniona od mieszkania socjalnego i przestanie być samodzielna. Skarżący wskazał, że przez obecną sytuację rodzina ledwo wiąże koniec z końcem i wspólnymi siłami reguluje miesięczne raty kredytu.