Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. I SA/Ol 125/23

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska Protokolant starszy referent Weronika Ćwiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2023r. sprawy ze skargi A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 14 stycznia 2020r., nr 2801-IOV.603.16.2019 w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie na rzecz strony skarżącej A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwotę 697,00 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 14 stycznia 2020 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej jako: "DIAS", "organ odwoławczy", "organ") utrzymał w mocy własną decyzję z 28 października 2020 r. odmawiającą A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. (dalej jako: "spółka", "strona", "skarżąca") uchylenia w całości ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 30 października 2014 r., którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. (dalej jako: "Dyrektor UKS", "organ I instancji") z 30 maja 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej jako: "podatek VAT") za miesiące od marca do listopada 2012 r.

Z akt sprawy wynika, że Dyrektor UKS w wyniku przeprowadzonego wobec strony postępowania kontrolnego wydał decyzję z 30 maja 2014 r., którą określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2012 r. oraz zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za miesiące od kwietnia do listopada 2012 r. W decyzji tej, na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej jako: "ustawa VAT", zakwestionował stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu stali zbrojeniowej, na których jako wystawca widnieje O. Sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej jako: "spółka O.", "O."). Stwierdził bowiem, że O. faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej i nie dysponowała towarem, który zgodnie z wystawionymi fakturami miał zostać sprzedany stronie. Jedynym dostawcą stali do firmy O. była R. Sp. z o.o. z siedzibą w G., która została zarejestrowana i funkcjonowała dla pozoru w obrocie stalą zbrojeniową. Jak ustalono w toku postępowania ww. podmioty brały udział w procederze wprowadzania na rynek krajowy stali budowlanej w konkurencyjnych cenach, której finalnym odbiorcą była skarżąca spółka. Organ I instancji stwierdził ponadto, że strona wiedziała, a co najmniej powinna była wiedzieć, że uczestniczy w transakcjach stanowiących nadużycie w zakresie podatku VAT.