Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. II SA/Łd 612/23

Administracyjne postępowanie

Dnia 8 listopada 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, Sędziowie Sędzia WSA Michał Zbrojewski, Asesor WSA Tomasz Porczyński (spr.), , , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 listopada 2023 roku sprawy ze skargi U. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach z dnia 4 kwietnia 2023 roku nr KO.4110.13.2023 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wydania z naruszeniem prawa decyzji zmieniającej ostateczną decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji oddala skargę. MR

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 4 kwietnia 2023 r., nr KO.4110.13.2023 wdaną na podstawie art. 157 § 1 w zw. z art. 105 § 1, art. 156 § 2 , art. 158 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 775) – dalej: k.p.a.; Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach umorzyło postępowanie administracyjne w sprawie wydania z naruszeniem prawa ostatecznej decyzji Wójta Gminy B. z dnia 6 kwietnia 2009 r, nr 50-1, znak GRP 7331/23/2023 zmieniającej ostateczną decyzje własną z dnia 28 lutego 2005 r., nr 50, znak PBK.7331/50/05 o ustaleniu na wniosek T.T. warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z przyłączem wodociągowym i energetycznym na działce o nr ew. [...] w B..

Z dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych wynika, że wnioskiem z dnia 6 lutego 2023 r. U.G. (właściciel nieruchomości oznaczonej nr ew. [...] w B.) wystąpiła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach o stwierdzenie wydania z naruszeniem prawa w/w decyzji Wójta Gminy B. z dnia 6 kwietnia 2009 r. orzekającej o zmianie ostatecznej decyzji własnej z dnia 28 lutego 2005 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji. Kwestionowanej decyzji strona zarzucała naruszenie art. 53 ust. 3 pkt 1, art. 59 ust. 1, art. 61 ust. 6 i ust. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.); w zw. z § 1, § 4 ust. 4, § 8, § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu (dalej rozporządzenie z 2003 r.); art. 28 k.p.a w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.; art. 54 pkt 2 lit. d w zw. z art. 64 ust. 1 u.p.z.p.; art. 110 § 1, art. 145 § 1 pkt 4 i art. 155 k.p.a. Uzasadniając strona wyjaśniała, że stanowiąca jej własność nieruchomość graniczy bezpośrednio z nieruchomością o nr ew. [...]. Podkreśliła, że na jej wniosek wydana została w dniu 16 maja 2000 r. decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego na działce o nr ew. [...], która została przez nią zrealizowana w 2007 r., zgodnie z udzielonym pozwoleniem na budowę. W decyzji ustalającej warunki zabudowy dla planowanej przez nią inwestycji ustalono między innymi odległość obiektów mieszkalnych od krawędzi jezdni na minimum 15 m. Wartość ta, zdaniem skarżącej uwzględniała linię zabudowy dla istniejącego wówczas na jej nieruchomości starego budynku mieszkalnego, który z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany przez stronę 8 lat później, w oparciu o uzyskane decyzją administracyjną pozwolenie na rozbiórkę. Strona zaznaczyła, iż z analizy urbanistycznej sporządzonej na potrzeby postępowania zakończonego decyzją z dnia 28 lutego 2005 r. ustalającą warunki zabudowy dla działki o nr. ew. [...] wynika, że lina zabudowy na jej nieruchomości (nr ew. [...]) wynosiła od 12,5 m od linii rozgraniczającej drogi publicznej (dla budynku starego) oraz 25 m dla budynku nowego (aktualnie istniejącego). Wskazała, iż dokonana decyzją z 2009 r. zmiana decyzji z roku 2005 dotyczyła geometrii dachu oraz zmiany przebiegu linii zabudowy dopuszczającej usytuowanie budynku w głębi działki nr ew. [...] ze względu na dokonaną rozbiórkę budynku mieszkalnego na działce o nr ew. [...], do którego nawiązywała ukształtowana linia zabudowy określona decyzją z 2005 r. W ocenie skarżącej dokonana zmiana w zakresie przebiegu linii zabudowy na działce o nr ew. [...] skutkowała zmianą przebiegu ustalonej linii zabudowy istniejącej na jej działce (nr ew. [...]) przed rokiem 2009, wyznaczoną przez wyburzony stary budynek, a w konsekwencji wprowadziła ograniczenie w możliwości zagospodarowania jej nieruchomości, poprzez jej objęcie obszarem oddziaływania obiektu zdefiniowanego przepisami ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (dalej: p.b.). To naruszyło przysługujące jej prawo do zagospodarowania nieruchomości, do której posiada tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi wydaną na jej wniosek decyzją Wójta Gminy B. z dnia 16 maja 2000 r. (art. 6 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.). Zdaniem skarżącej zmiana decyzji z 2005 r. jednocześnie stwierdza wygaśnięcie wydanej na jej rzecz decyzji z 2000 r. Strona wskazała, że nie była powiadomiona o wszczęciu postępowania zakończonego wydaniem ostatecznej decyzji zmieniającej z dnia 6 kwietnia 2009 r., nr 50-1. Podkreśliła nadto, że zmiana decyzji w trybie art. 155 wymaga zgody wszystkich zainteresowanych podmiotów posiadających interes prawny, a nadto mając na uwadze przedmiot decyzji podlegającej zmianie, to jest ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji, dodatkowo wymaga przeprowadzenia ponownej analizy urbanistycznej, w trybie określonym przepisami u.p.z.p. Zaznaczyła również, że przysługujący jej przymiot strony w tym postępowaniu potwierdza prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 października 2022 r., sygn. akt II SA/Łd 433/22, wydany w innej sprawie.