Postanowienie WSA w Lublinie z dnia 29 listopada 2023 r., sygn. II SAB/Lu 180/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Grymuza po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy Niemce w przedmiocie zasiłku celowego i specjalnego zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Z. W. (strona, skarżący) pismem z dnia 10 października 2023 r. wniósł skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy Niemce (Wójt) w przedmiocie przyznania zasiłku celowego i specjalnego zasiłku celowego. Skarga dotyczy wniosku strony z dnia 21 sierpnia 2023 r.

W odpowiedzi na skargę Wójt wniósł o jej oddalenie lub odrzucenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna z innych przyczyn na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634, "p.p.s.a.").

Ustawodawca przewidział możliwość zaskarżenia bezczynności lub przewlekle prowadzonego postępowania (art. 3 § 2 pkt 8-9 p.p.s.a.). Bezczynność organu ma miejsce w sytuacji, gdy organ nie załatwił sprawy w terminie określonym w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2023 r., poz. 775, dalej jako: k.p.a.) lub w przepisach szczególnych, ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 k.p.a. W orzecznictwie wskazuje się, że z bezczynnością mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. m. in. wyrok NSA z 9 października 2018 r., I OSK 1987/18). Natomiast przewlekłe prowadzenie postępowania ma miejsce w sytuacji, gdy postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (por. art. 37 § 1 pkt 2 k.p.a.). Judykatura wskazuje, że przewlekłość w prowadzeniu postępowania wystąpi wówczas, gdy organ nie załatwia sprawy w terminie, nie pozostając jednocześnie w bezczynności, a podejmowane przez ten organ czynności procesowe nie charakteryzują się koncentracją niezbędną w świetle zasady szybkości postępowania, mają charakter czynności pozornych, nieistotnych dla merytorycznego załatwienia sprawy.