Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 listopada 2023 r., sygn. III SA/Kr 980/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Sędzia WSA Jakub Makuch (spr.) Asesor WSA Magdalena Gawlikowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 9 listopada 2023 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia 3 kwietnia 2023 r., znak SKO.NP/4115/77/2023 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

M. W. (dalej "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z 3 kwietnia 2023 r. (znak SKO.NP/4115/77/2023) utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy B. z 14 lutego 2023 r. (znak [...]) o odmowie ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja ta zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wnioskiem z 9.12.2022 r. skarżąca zwróciła się do organu I instancji o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na rezygnację z zatrudnienia uwarunkowaną opieką nad matką J. H. Z akt wynika, że osoba ta dysponuje orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w T. z 26.08.2019 r. o zaliczeniu do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe, ze stwierdzeniem, że nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność, zaś ustalony stopień niepełnosprawności występuje od maja 2015 r. Podstawą prawną rozstrzygnięcia organu I instancji był art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 735.; dalej: ustawa). Organ wskazał, że nie może pominąć powyższego przepisu i konieczne jest odmówienie uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego, w każdej sytuacji, w której niepełnosprawność powstała po ukończeniu 18. roku życia.

W wyniku wniesionego przez skarżącą odwołania, organ II instancji decyzją z 3.04.2023 r., utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Kolegium wskazało, że organ pomocowy, wydając objętą odwołaniem decyzję, nie uwzględnił zmiany stanu prawnego, która nastąpiła na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21.10.2014 r. (sygn. akt K 38/13), podkreślając zarazem, iż w obecnej sytuacji prawnej nie jest dopuszczalne oparcie decyzji odmawiającej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie tej części przepisu art. 17 ust. 1b ustawy, której niekonstytucyjność stwierdził Trybunał Konstytucyjny we wskazanym wyroku.