Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 listopada 2023 r., sygn. II SA/Bk 692/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Lemańska, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Dudar (spr.), asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 listopada 2023 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 3 lipca 2023 r. nr 406.747/AH/22/2023 w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Prezydenta Miasta Białegostoku z dnia 10 maja 2023 r. numer DSS.9.17799.2023.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 3 lipca 2023 r. nr 406.747/AH/22/2023 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku (dalej powoływane także jako SKO, Kolegium) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Białegostoku z 10 maja 2023 r. nr DSS.9.17799.2023 odmawiającą D. W. (dalej: wnioskodawca, skarżący) świadczenia w formie zasiłku celowego na leki i leczenie w kwocie 700 zł, wyżywienie w kwocie 800 zł, środki czystości w kwocie 300 zł, środki na zakup adidasów w kwocie 200 zł, środki na zakup ubrań: spodni w kwocie 200 zł, bielizny osobistej w kwocie 300 zł, koszulek bawełnianych w kwocie 250 zł, przyznanie biletu kredytowanego na kwiecień i maj 2023 na wszystkie linie, opłacenie abonamentu za telefon komórkowy w kwocie 9,99 zł i na opłacenie internetu w kwocie 59 zł, na zakup maszynki do mielenia mięsa w kwocie 250 zł i na drobny remont przedpokoju (wymiana wykładziny i tapet) w kwocie 2500 zł.

Decyzje wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z dnia 3 kwietnia 2023 r., skarżący wystąpił do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B. (dalej: MOPR) o przyznanie wyżej wskazanych świadczeń pieniężnych w formie zasiłku celowego.

Po przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym, w tym wywiadzie środowiskowym, Prezydent Miasta Białegostoku decyzją z 10 maja 2023 r. nr DSS.9.17799.2023 odmówił skarżącemu świadczenia w formie zasiłku celowego we wnioskowanym zakresie. Organ pierwszej instancji w uzasadnieniu decyzji wskazał, że z akt wynika, iż skarżący systematycznie korzysta z pomocy gminnego programu osłonowego w zakresie zmniejszania wydatków poniesionych na leki przez mieszkańców Miasta B. (decyzje przyznające powyższe świadczenie w 2023 r. - z 25 stycznia 2023 r., 20 lutego 2023 r., wniosek o ww. pomoc z dnia 30 marca 2023 r.) Zgodnie z wytycznymi przyjętej uchwały w sprawie gminnego programu osłonowego w zakresie zmniejszenia wydatków poniesionych na leki przez mieszkańców Miasta B. na lata 2022-2024 pomoc lekowa nie przysługuje osobie składającej wniosek lub członkowi jej rodziny pozostającemu we wspólnym gospodarstwie domowym w przypadku gdy w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku, przyznano zasiłek celowy lub specjalny zasiłek celowy na leki albo jeśli osobie tej przyznano pomoc w formie posiłków, usług opiekuńczych i zostało zastosowane całkowite lub częściowe zwolnienie z odpłatności za te świadczenia z tytułu ponoszenia wydatków na leki i leczenie. Następnie organ wskazał, że wnioskodawca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, a jego dochód w marcu 2023 r. wynosił 769,00 zł i nie przekracza kwoty kryterium dochodowego. Ponadto, podczas przeprowadzonego wywiadu środowiskowego ustalono, że wnioskodawca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, jest osobą bezrobotną zarejestrowaną w PUP bez prawa do zasiłku, a jego głównym źródłem dochodu są środki finansowe uzyskiwane z najmu mieszkania. Zostały zatem spełnione warunki do przyznania pomocy na zasadach ogólnych, jednakże zaistniały okoliczności przemawiające na niekorzyść strony. D. W. w dniu 16 lipca 2022 r. zawarł umowę najmu lokalu znajdującego się w B., o powierzchni 60 m2, na okres od 1 września 2022 r. do 31 sierpnia 2025 r. za czynsz najmu w wysokości 850 zł miesięcznie. W dniu 2 stycznia 2023 r. ww. podpisał aneks do umowy najmu, w którym dokonał obniżki czynszu najmu do kwoty 840 zł (okoliczność znana organowi podczas prowadzonych wcześniej postępowań skarżącego). Organ biorąc pod uwagę obecne koszty życia, wysoką inflację oraz stawki dotyczące wynajmu mieszkań, takie działanie skarżącego uznał za nieuzasadnione. W ocenie organu świadczy to o niewykorzystywaniu własnych możliwości w celu przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej we własnym zakresie oraz braku współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej.