Wyrok WSA w Opolu z dnia 6 października 2023 r., sygn. I SA/Op 241/23

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2023 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2023 r., nr SKO.40.435.2023.po w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez P. G. (dalej też jako: Podatnik, Skarżący, Strona) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2023r. nr SK0.40.435.2023.po utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle z dnia 12 grudnia 2022 r. nr Fn.II.3120.14.236.2021, którą odmówiono uchylenia decyzji ostatecznej tego organu z 8 września 2017 r. nr [...] w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2014 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z 8 września 2017 r. nr [...], wydaną po wznowieniu postępowania, Prezydent Miasta Kędzierzyn-Koźle uchylił własną decyzję z 31 stycznia 2014 r. nr [...] i ustalił P. G. zobowiązanie w podatku od nieruchomości na 2014 r. w kwocie 18.791 zł. Do opodatkowania przyjęto nieruchomość położoną w K. przy ul [...], tj. grunty pozostałe o powierzchni 12.320 m2 i budynki pozostałe o powierzchni 622,80 m2 oraz nieruchomość położoną w K. przy ul. [...], tj.: grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 1.110 m2, budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 559 m2 i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o wartości 3.000 zł.

Wnioskiem z 1 kwietnia 2021 r. P. G. zwrócił się do Prezydenta Miasta Kędzierzyn- Koźle o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną. Jako powód wznowienia Podatnik powołał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r. sygn. akt SK 39/19, w którym stwierdzono, że art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę łub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym, Skarżący wskazał, że 27 września 2013 r. stał się właścicielem nieruchomości położonej w K. przy ulicy [...], którą nabył jako osoba fizyczna do majątku osobistego i na której nie miał zamiaru prowadzić działalności gospodarczej. Obecnie na nieruchomości działalność gospodarczą prowadzi ojciec Podatnika – J. G. (w zakresie[...], wymiany i naprawy [...]) na podstawie umowy dzierżawy, zawartej 31 grudnia 2013 r. Z umowy tej wynika, że wydzierżawiający oddaje dzierżawcy część budynku o powierzchni 375,71 m2 oraz plac przed budynkiem w celu prowadzenia przez dzierżawcę działalności gospodarczej. Grunt pod częścią budynku przeznaczonego do dzierżawy wynosi 375,71 m2, natomiast plac utwardzony przed budynkiem to 322,72 m2, ogółem grunt przekazany dzierżawcy to 698,43 m2. P. G. podkreślił, że na potrzeby [...] nigdy nie były wykorzystywane wszystkie pomieszczenia budynku. Jego zdaniem wyższa stawka podatku od nieruchomości winna być naliczona tylko od powierzchni wykorzystywanej pod działalność gospodarczą.