Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 października 2023 r., sygn. I SA/Łd 574/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski Asesor WSA Grzegorz Potiopa (spr.) Protokolant: st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 października 2023 r. sprawy ze skargi Z. Sp. j. z/s w R. na decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi z dnia 5 czerwca 2023 r. nr 368000-COP[1].4103.176.2023.14 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi (dalej także: NŁUCS) decyzją z 5 czerwca 2023 r. utrzymał w mocy własną decyzję z 1 lutego 2023 r., określającą Z. K. A. spółka jawna w R. (dalej także: Spółka, Strona lub Skarżąca) nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, październik, listopad i grudzień 2018 r., nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za wrzesień 2018 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2018 r.

W uzasadnieniu NŁUCS wskazał między innymi, że Strona w 2018 r., tak jak w latach poprzednich, zajmowała się produkcją odzieży damskiej, którą następnie sprzedawała odbiorcom krajowym, unijnym (WDT) oraz z krajów trzecich (eksport). Jeżeli chodzi o eksport spółka sprzedawała towary m.in. O. z siedzibą w M.. Podmiot ten był największym kontrahentem eksportowym Skarżącej.

W badanym okresie Skarżąca niezasadnie zaliczyła do eksportu towarów czynności udokumentowane fakturami VAT wystawionymi dla spółki O., która w rzeczywistości nie była odbiorcą towarów wykazanych w treści ww. faktur. Jak ustalono był to podmiot nieaktywny, który nie prowadził od 2012 r. działalności gospodarczej. Przedmiotowe transakcje miały więc charakter oszukańczy i tym samym nie stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Strona bezpodstawnie obniżyła podatek należny o podatek naliczony zawarty w zakupach towarów związanych z ww. czynnościami. Skarżąca też w nieprawidłowej wysokości ustaliła za grudzień 2017 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy; tj. na styczeń 2018 r.