Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 października 2023 r., sygn. III SA/Kr 499/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Michna Asesor WSA Ewelina Dziuban (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 24 października 2023 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 18 stycznia 2023 r., znak NP.908.2.14.2020 w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Małopolski Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 18 stycznia 2023 r., nr NP.908.2.14.2020 na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia 9 kwietnia 2020 r., nr [...], znak: [...], o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45dB w uchu lepiej słyszącym (...) schorzenia wymienionego w poz. 21 wykazu chorób zawodowych, określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych.

Decyzja ta została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. decyzją z dnia 9 kwietnia 2020 r., nr [...] orzekł o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2, i 3 kHz, wymienionej w pozycji 21 obowiązującego wykazu chorób zawodowych.

W odwołaniu z dnia 23 kwietnia 2020 r. T. R. podniósł, że decyzja organu I instancji jest dla niego krzywdząca. Dla odwołującego nielogiczne jest twierdzenie, iż obustronny odbiorczy ubytek słuchu nie posiada etiologii zawodowego uszkodzenia, zważywszy na 44 - letni okres jego pracy w warunkach narażenia na ponadnormatywny hałas na stanowisku kowala. Podkreślił, iż w treści dokumentów zgromadzonych w sprawie istnieją sprzeczności, które w jego ocenie nie zostały uwzględnione przy wydawaniu decyzji przez organ I instancji. Niespójności według odwołującego dotyczą uzasadnień orzeczeń lekarskich wydanych w sprawie przez jednostki orzecznicze I i II stopnia w dwóch postępowaniach diagnostyczno-orzeczniczych. W 2017 roku OMP w K. stwierdził ubytki słuchu dla UP- 40, 41 db, UL- 41, 38 dB, co nie spełnia kryteriów ilościowych do rozpoznania choroby zawodowej, a w orzeczeniu lekarskim z dnia 28 grudnia 2018 r. ubytki słuchu dla UP 53 dB, a dla UL 55 dB, co również nie zostało uznane za chorobę zawodową. Instytut w S. brak rozpoznania choroby zawodowej uzasadnił niespełnieniem kryterium ilościowego uszkodzenia narządu słuchu. W orzeczeniu Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia 24 stycznia 2020 r. jako uzasadnienie wskazano mieszany ubytek słuchu przewodzeniowo-odbiorczy dla UL 70 dB, dla UP 88,3 dB, pomimo rozpoznania w trakcie konsultacji laryngologicznej odbiorczego ubytku słuchu typu czuciowo-nerwowego.