Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 września 2023 r., sygn. IV SA/Wr 592/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie: Sędzia WSA Marta Pająkiewicz-Kremis (sprawozdawca), Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant: Referent Przemysław Pawłowski, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 28 września 2023 r. sprawy ze skargi D. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia 2 września 2022 r. nr SKO/PS-411/116/2022 w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku stałego I. oddala skargę w całości; II. przyznaje adwokatowi H. W. od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych), w tym 23 % VAT, tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

D. C. (dalej: wnioskodawca, strona, skarżący) wnioskiem z dnia 26 kwietnia 2022 r. wystąpił do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Legnicy o przyznanie pomocy w formie zasiłku stałego od 1 kwietnia 2022 r. (wraz ze składkami na ubezpieczenie zdrowotne) z powodu niezdolności do pracy oraz braku dochodu.

Wniosek ten zgodnie z właściwością został przekazany do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Głogowie.

Decyzją z dnia 8 lipca 2022 r. (nr PS.4220S.157.2022/ABA) Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Głogowie (dalej: Dyrektor MOPS-u) odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia. W podstawie prawnej tej decyzji organ powołał m.in. art. 2 ust. 1, art. 3 i art. 37 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2268 ze zm., dalej: u.p.s.).

W ramach ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie Dyrektor MOPS-u ustalił w szczególności, że od dnia 25 stycznia 2022 r. strona przebywa w Regionalnym Ośrodku P. w B. tytułem realizacji – orzeczonego na podstawie postanowienia sądu powszechnego – środka zabezpieczającego w postaci pobytu w szpitalu dysponującym warunkami maksymalnego zabezpieczenia. Następnie zwrócił uwagę, że określając zasady i kryteria przyznawania świadczeń z pomocy społecznej, wśród których najistotniejsze jest kryterium dochodowe oraz niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, w art. 13 ust. 1 u.p.s. ustawodawca wyłączył z kręgu beneficjentów pomocy społecznej osoby odbywające karę pozbawienia wolności. Wskazując na ratio legis tego unormowania organ dostrzegł, że osoba przymusowo umieszczona przez Państwo w ośrodku zamkniętym ma zapewnione warunki niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a koszty w tym zakresie pokrywane są z budżetu Państwa.