Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 września 2023 r., sygn. II SA/Wr 413/23

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 września 2023 r. sprawy ze sprzeciwu Ł. K. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 7 czerwca 2023 r. Nr SKO 4122/36/23 w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji pod nazwą "budowa czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej" oddala sprzeciw w całości.

Uzasadnienie

Zakwestionowaną sprzeciwem decyzją z 07.06.2023 r. (nr SKO 4122/36/23) Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu (dalej jako "SKO"), po rozpatrzeniu odwołań M. K., Ł. K., M. W., A. W. oraz E. K., uchyliło decyzję Burmistrza Miasta i Gminy T. z 06.03.2023 r. (nr 12.2023), którą ustalono - na rzecz A. i P. S. - warunki zabudowy dla inwestycji pod nazwą "budowa czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej", przewidzianej do realizacji na działce nr [...], AM-[...], obręb T.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji odwoławczej, SKO stwierdziło podstawy do zastosowania w sprawie art. 138 § 2 k.p.a. z uwagi na omyłkowe dołączenie do decyzji z 06.03.2023 r. załącznika stanowiącego wynik analizy, o której mowa a art. 61 ust. 5a ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzenny- (Dz. U. z 2023 r., poz. 977) - dalej jako "u.p.z.p.", który dotyczy innej decyzji, tj. polegającej na budowie magazynu [...]. Powyższy błąd, zdaniem SKO, czyni decyzję niekompletną. Załączniki są bowiem integralną częścią decyzji lokalizacyjnej, a w rozpatrywanej sprawie nie dotyczą one wnioskowanego przez inwestorów zamierzenia. Jednocześnie SKO stwierdziło, że wskazane uchybienie nie jest możliwe do sanowania w toku postępowania przed organem drugiej instancji, dlatego konieczne jest uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Ze względu na charakter powyższego uchybienia, zdaniem SKO, nie było możliwym odniesienie się do zarzutów odwołania. Czyniłoby to bowiem rozstrzygnięciu przedwczesne, ponieważ nie jest znana w istocie treść decyzji, która podlegać miała drugoinstancyjnemu rozpatrzeniu.